Leren van Groningen

Precies wat Liane de Haan van Anbo zegt: “Dit stuk had vijf jaar geleden ook in de krant kunnen staan.” Het gaat immers over een gebrek aan geschikte huisvesting voor ouderen en dat is natuurlijk geen nieuws. Wat dat betreft kwam Wouter Bos in zijn rol als voorzitter van de commissie Toekomst zorg thuiswonende ouderen niet met een erg originele oplossing door te stellen dat we moeten ‘bouwen, bouwen, bouwen’. Het onderwerp gaat nog veel verder terug dan vijf jaar geleden trouwens. Lees de Nota bejaardenbeleid van het kabinet Den Uyl uit 1975 er maar op na.

Maar bouwen alleen volstaat niet. Meer intramurale voorzieningen voor ouderen zullen er in ieder geval niet heel snel komen. Dus als we ervoor willen zorgen dat ons land leefbaar blijft voor onze ouderen, zullen we ook als samenleving wat moeten doen.

Geschikte huisvesting voor ouderen bereik je niet met bouwen alleen

De Groningse gemeente Sauwerd geeft daarvan een goed voorbeeld door samen eigenaars te worden van de enige overgebleven supermarkt. Soortgelijke mooie initiatieven zagen we al eerder in Woldendorp, waar vanuit het logeerhuis Hotel Wilhelmina een supermarktje is opgezet als vorm van dagbesteding voor de cliënten. En in Adorp waar al jaren geleden een dorpsvisie is ontwikkeld om kwetsbare ouderen te ondersteunen.

Alle drie voorbeelden uit dezelfde provincie. Gaat er dan echt niets boven Groningen? De rest van het land kan er in ieder geval iets van leren.