Lichte paniek

 

Kirsten Blanken (23) is vierdejaars logopedie aan de Hogeschool Rotterdam

 

 

Er is een hype gaande. Als student moet je reizen. Dus wat heb ik gedaan, je raadt het niet: ik ben drie maanden naar Suriname geweest. Stagelopen op een school voor dove en slechthorende kinderen. Ik heb ze geholpen bij het aanleren van gebarentaal en het spreken. Dit is erg belangrijk voor kinderen om zich te kunnen redden in de harde maatschappij in Suriname.

Vroeger was reizen of een stage in het buitenland bijzonder. Tegenwoordig kijkt men bijna raar op als je dit niet hebt gedaan. Voordat ik vertrok, kwamen alle clichés voorbij. ‘Daar ontdek je jezelf.’ ‘Je verandert erdoor.’ ‘Je wordt er volwassen en zelfstandig.’ En niet te vergeten: ‘Het is een geweldige levensles.’ Klonk allemaal mooi, maar twee dagen voor vertrek bezorgde het me ineens mega veel stress. Stel dat deze clichés niet voor mij gelden? Dat ik op reis ga en mezelf niet leer kennen? Dat hoort, toch? Paniek!

Stel dat deze clichés niet voor mij gelden?

Nou, met lichte paniek en iets te weinig voorbereiding ging ik naar Suriname. Want dat het regenseizoen zo heftig zou zijn, had ik niet helemaal goed begrepen. Maar ‘no spang’, gewoon doorgaan!

Na drie maanden kwam ik weer thuis. Het was geweldig geweest. Ik zou het zo overdoen. Maar hoe zit het met die clichés? Ben ik veranderd en volwassen geworden? Als ik kijk naar het koken en het huishouden, vrees ik van niet. Wassen doe ik nog steeds pas als de wasmand overloopt en ik mijn favoriete truitje toch echt heel erg mis.

Maar die andere clichés moet ik toch wel beamen. Ja, ik heb mijzelf leren kennen. Door de stage in Suriname heb ik meer zelfvertrouwen gekregen. Ik kwam erachter dat ik dingen ook heel goed alleen kan. Ik raad elke student aan om voor een periode naar het buitenland te gaan. Misschien een beetje cliché maar: collect moments, not things!

Delen