Mauritius

Drie continenten op één eiland

Mauritius, niet meer dan een groene stip in de Indische Oceaan, herbergt naast een veelheid aan luxe honeymoonresorts een verrassende culturele diversiteit.

Tekst en beeld: Jurriaan Teulings

Het St Regis hotel op Mauritius is behoorlijk paradijselijk. Uitchecken doet dan ook een beetje pijn. Gelukkig is er een afscheidscadeautje: een grote envelop met een roze strik eromheen. De inhoud: een setje reproducties van oude kaarten. Vooral bij het exemplaar uit 1836 spat de romantiek ervan af. Kom daar tegenwoordig nog maar eens om bij Google Maps. In plaats van drones heeft de verbeelding van de fotograaf hier al het vliegwerk gedaan. Daar ligt het: een groen stipje niet groter dan Limburg in het grote blauw tussen Afrika en India. Met in het binnenland een wirwar van vulkanische bergruggen en groene valleien. Vanaf de grillige kustlijn strekt, in een zwierig handschrift, een waaier van exotische topografie zich uit: Baie du Tamarin, Pointe des Deux Cocos, Îles aux Cerfs, Le Morne Brabant.

Twee eeuwen later is die kust bezaaid met luxeresorts, het een nog fabelachtiger dan het ander. Ondanks de afgelegen positie van het eiland – 2000 kilometer ten oosten van het Afrikaanse vasteland – blijft het een magische aantrekkingskracht uitoefenen op toeristen die op zoek zijn naar het paradijs. Denk honeymooners, maar ook de gevorderde winterontvluchters. Velen van hen zijn nauwelijks van hun resorts weg te slaan. En geef ze eens ongelijk. De restaurantkeukens worden bevolkt door topchefs uit de hele wereld. Er zijn golfbanen en cocktailbars, en een leger masseuses staat klaar om de spieren in de eilandmodus te kneden. Er kan gebadderd in infinity-pools en gesnorkeld tussen tropische vissen. Toch wordt Mauritius buiten de muren van deze droomwerelden pas echt interessant. Hoewel het in geografisch opzicht nergens bij lijkt te horen, blijkt het in cultureel opzicht wortels in Europa, Afrika als Azië te hebben.

Klik op de afbeelding voor meer foto’s

Groene haaientanden

De afgelopen dagen heb ik met mijn gids Vikash het eiland verkend. Ondanks de bescheiden omvang wacht in het vulkanische landschap achter elke bocht een verrassing. Er zijn suikerriet- en theeplantages, dichte wouden vol exotisch gevogelte en slanke watervallen. Aan de kust wisselen zandstranden aan spiegelgladde lagunes en dramatische kliffen waar de golven van de Indische Oceaan tegenaan beuken elkaar af. Aan de horizon happen grillige bergruggen als groene haaientanden naar de blauwe hemel. Vikash is een verre nakomeling van de Indiase contractarbeiders die na de afschaffing van de slavernij naar Mauritius werden gehaald om op de suikerplantages te werken. Vandaag de dag is dit de grootste bevolkingsgroep op het eiland: pakweg tweederde is Indo-Mauritiaan, onder wie zowel moslims als hindoes. Daarna komt de Creoolse bevolking, de nakomelingen van slaven die vooral door Franse en Nederlandse kolonisten naar het eiland werden gebracht. Zij zijn voornamelijk christelijk. De kleinste groep is Sino- of Franco-Mauritiaans: respectievelijk van Chinese of Franse komaf.

Maria-altaartjes

De droge cijfers verhullen de sterke onderlinge invloed tussen culturen en religies. Vikrash, een devote hindoe, vertelt honderduit over het Shiva-heiligdom aan een centraal gelegen kratermeer, de verschillende festivals op het eiland en de vele Hanuman-altaartjes bij de huizen en winkels langs de route. Maar het stikt langs de weg ook van de Maria-altaartjes. Als we stoppen bij het mausoleum van Père Laval – een katholieke heilige die bekendstaat om zijn postume helende krachten – steekt hij ook hier een kaarsje aan. Even verderop schalt de islamitische oproep tot gebed vanuit de minaret van een nabije moskee over de binnenplaats van een felgekleurde Tamiltempel. Volgens Vikash gaat het allemaal prima samen. Op een klein eiland waar de ene buurman christen is en de andere moslim; waar een Chinese familie de buurtsuper bestiert en iedereen samen op een hindoebruiloft op Bollywoodhits danst, worden de grenzen niet zo scherp getrokken.

Ook de culinaire traditie is een mengelmoes. De met baguettes volgestouwde busjes die ’s ochtends de geur van vers brood door de dorpjes verspreiden, herinneren de bezoeker eraan dat Mauritius lang onder Frans bewind stond. Vikash vertelt hoe hij de dag start met een Europees ontbijt van toast met jam en kaas en een kopje vanillethee. Als lunch eet hij Chinese noodles en ’s avonds een grote Afrikaans-Indiase maaltijd met curries, roti en rijst.

Daartussen snackt hij erop los, bijvoorbeeld op de centrale markt van Port Louis, waar de beste dholl puri – een soort roti van gele spliterwten, gevuld met curry en ingelegde groente – wordt bereid. Hoewel Nederlanders zich als eerste volk op het eiland vestigden, staat er geen Hollandse kost meer op het menu. Mauritianen plagen Nederlandse bezoekers graag dat onze voorouders ooit zijn vertrokken na het opeten van alle dodo’s. Nu het verblijf er inmiddels fabelachtig comfortabel is, is er volop reden voor een herontdekking van dit paradijs.

Praktisch

Mauritius ligt op 11,5 uur vliegen van Schiphol; er gaan vanuit Nederland vluchten met KLM/Air Mauritius en
Emirates. Het prijspeil van het eten en drinken in de meeste luxeresorts ligt een stuk hoger dan daarbuiten;
het loont dan ook de moeite ook wat lokale delicatessen zoals dholl puri op een lokale markt te proberen.

Het eiland is met een huurauto prima te verkennen; de wegen zijn goed. Het klimaat is tropisch en het hele jaar aangenaam; ’s winters (in de Nederlandse zomer) zijn de nachten koel. Houd er rekening mee dat het aan de oostkust wat meer kan waaien. Meer info: tourism-mauritius.mu/nl.

Delen