Mazda MX-30
De MX-30 is de eerste volledig elektrische auto van het altijd lichtelijk eigenwijze Japanse merk Mazda.
Tekst: Bart van den Acker | Beeld: Mazda
Die afwijkende kijk op de autowereld kan ik wel waarderen van Mazda. Hun keuze voor grotere, efficiënte brandstofmotoren in plaats van kleine driecilinders is hiervan een goed voorbeeld. Deze MX-30 is ook anders dan andere en lastig te positioneren. Qua uiterlijk lijkt het een SUV, maar een SUV-eigenschap is veel interieurruimte, en dat is hier niet het geval.
Opvallend zijn ook de smalle en hoge achterportieren zonder deurgrepen die alleen kunnen worden geopend als de voorportieren open zijn. Er is dan een vrij nauwe instap naar achteren, ook al schuift de rechtervoorstoel naar voren. Met de voorstoelen in een normale positie is het voor de meeste volwassenen achterin te krap. De bagageruimte is met 366 liter ook niet overdadig.
Het interieur is prachtig: mooie materialen, perfect afgewerkt, erg fijne voorstoelen. Het instrumentarium is niet volledig digitaal, maar ik zou geen andere indeling wensen. In de middenconsole zitten stukjes kurk verwerkt, een verwijzing naar het eerste product van fabrikant Mazda waarmee het precies een eeuw geleden begon. Zaken als adaptieve cruisecontrol, rijstrookbegeleiding en dergelijke zijn aanwezig en werken prima, maar de Mazda stopt niet automatisch voor stilstaande obstakels. De bediening is volkomen duidelijk, maar het navigatiesysteem nogal omslachtig. Daarbij valt op dat alle beschikbare oplaadpalen in de buurt wel zijn aangegeven, maar snelladers ‘kent’ hij niet.
‘Het rijbereik houdt in de praktijk bij zo’n 170 km wel op’
Dat brengt ons bij een heikel punt. Dat ‘anders denken’ heeft er bij de MX-30 toe geleid dat er een kleine (35,5 kWh) en daarmee lichte en goedkope batterij in de auto is toegepast. De auto weegt slechts 1.645 kg en dat werkt door in rijeigenschappen en verbruik. De MX-30 rijdt mooi comfortabel en stuurt heel prettig. Ik kwam vrij consequent aan een praktijkverbruik rond 16 kWh/100 km, een keurige waarde en dat is ook ongeveer het constante verbruik bij 100 km/u op de cruisecontrol. Die kleine accu heeft nog een consequentie. Het rijbereik is volgens WLTP slechts 200 km, in de praktijk houdt het op bij zo’n 150-170 km. Dat is misschien genoeg in een metropool als Tokio, maar hier rijden we vaak van stad naar stad. Het betekent steeds goed plannen, rekenen en consequent laden, waarbij die snelladers vaak noodzakelijk zijn. En dan nog zijn ‘samengeknepenbillen-
kilometers’ onvermijdelijk. Daar komt nog bij dat de MX-30 zowel aan de openbare laadpaal als de snellader traag is bij te laden (resp. max. 6,6 kWh en 50 kWh). Slaapzak mee?
Conclusie: de MX-30 onderscheidt zich in design, indeling, atmosfeer en helaas ook in die kleine accu. De Mazda is mooi en scherp geprijsd, maar het beperkte rijbereik maakt hem voor velen onbruikbaar.
