Meer papierwinkel dan praktijk

Veel Arts en Auto-lezers reageerden op de oproep om ervaringen, adviezen en suggesties rond overbodige regelgeving in de zorg te delen; een bloemlezing.

 

 

  • “Het vastleggen van informatie is goed, maar op deze schaal is het meer een papierwinkel dan een tandartspraktijk.”
  • “Ik voel mij een roepende in de woestijn als het gaat om aandacht voor de veel te hoge administratiedruk in de fysiotherapie, helemaal als je dat afzet tegen ons tarief (ergens rond de € 29,- per behandeling van een half uur).”
  • “Binnen de logopedie is de regeldruk zo absurd. Er wordt door zorgverzekeraars overwogen om de ouders van kinderen die logopedie ontvangen, te verplichten 50 procent van de behandelingen aanwezig te zijn. De beroepsgroep moet digitaal gaan liegen.”
  • “Een stukje burgerlijke ongehoorzaamheid van mijn kant ligt in het verschiet: ik kan (en wil) hier dan ook niet meer langer aan meewerken.”
  •  “Ik zie om mij heen dat allerlei psychologen het bijltje erbij neergooien. Sommigen willen helemaal niets meer met de zorgverzekeraar te maken hebben en zijn er dus alleen voor de mensen die het kunnen betalen. Anderen gaan voor de helft van de prijs werken.”
  • “Oktober 2015 heb ik mijn ontslag ingediend bij de ggz-instelling waar ik ruim 24 jaar heb gewerkt.”
  • “Contractering met de verschillende zorgverzekeraars kost bakken met tijd (en veel frustratie vanwege nieuwe idiote eisen en beperkingen). Het wordt elk jaar een grotere opgave dit proces te doorlopen. Ook omdat er geen sprake is van onderhandeling maar van ‘slikken of stikken’.”
  • “Samenwerking met de huisarts betekent tegenwoordig: drop je rotzooi maar bij de huisarts.”
  • “Alleen rigoureuze oplossingen zijn nog mogelijk: ontdoe zorginstellingen van overtollig personeel zoals bestuurders, communicatiemedewerkers, managers, enzovoort die geen zorg verlenen, verwijder alle wet- en regelgeving die niet aantoonbaar noodzakelijk is en breng het vertrouwen terug naar de zorgverleners. Als er dan nog een stelsel komt waarin goede noodzakelijke zorg geleverd wordt in plaats van zo veel mogelijk zorg, dan zou het mij niet verbazen dat de zorgkosten gehalveerd kunnen worden en dat mensen weer meer plezier in hun werk krijgen.”

Delen