Mijn fiets – velomobiel

Tot een paar jaar geleden stapte psychiater Bart Anderson-Groen (57) in de auto om naar het werk te gaan, nu legt hij de zijn woon-werkroute, circa 30 kilometer enkele reis, horizontaal af in een groene velomobiel.

Tekst: Monique Bowman | Beeld: De Beeldredaktie/Diederik van der Laan

“Haha, nee geen gele, want dan heb je toch altijd die associatie met een banaan.” Dat vooral kinderen joelen wanneer ze hem voorbij zien komen, zal hem een worst wezen. “Ik vind het belangrijker dat ik automobilisten aan het denken zet wanneer ik langs hun file zoef.”

Anderson-Groen zou het wel van de daken willen schreeuwen: probéér het toch een keer. Zelf was hij na één proefrit meteen verkocht. “En ik ben niet de enige. Van iedere ligfietser hoor je ‘had ik dit maar veel eerder gedaan’. Je hebt geen last van tegenwind, geen zadelpijn, zit droog en ligt zeer comfortabel.

‘Ik zeg altijd: mijn werk is een tragische onderbreking van een prachtige fietstocht’

En je gaat snel, alleen speed pedelecs halen me in.” Eng is het zeker niet. “Dankzij die drie wielen lig je heel stabiel.” Wel belangrijk, aldus de psychiater, is ‘een beetje defensief fietsen’. “Want automobilisten zien je snel over het hoofd. Gelukkig zit er een keiharde toeter op.” Eigenlijk kleeft er maar één nadeel aan zijn dagelijkse ligfietsrit, lacht Anderson-Groen. “Ik zeg altijd: mijn werk is een tragische onderbreking van een prachtige fietstocht.”


Delen