Mijn passie – Paardrijden

Vanaf haar vijfde was Danielle van Enk (23) vaak te vinden op de manege in haar woonplaats Lunteren. Paardrijden was haar grote passie. Maar dat werd in de praktijk lastig toen ze naar Utrecht verhuisde voor haar studie geneeskunde. “Ik ben er toen een tijdje mee gestopt, maar ik ging het steeds meer missen”, herinnert Danielle zich. “Het ontspant me om met die dieren bezig te zijn.”

De vierdejaars ontdekte dat ze bij studentenvereniging U.S.R. Hippeia kon paardrijden op een manege in Nieuwegein. Daar is zij nu iedere woensdagavond te vinden. Daarnaast doet ze bij de vereniging mee aan dressuurwedstrijden. “Iedere studentenstad in Nederland heeft wel een vereniging waarbij je kunt paardrijden en we rijden regelmatig tegen elkaar”, vertelt ze.

‘Je kunt niet zomaar gaan zitten en wegrijden’

De wedstrijden worden op verschillende maneges door het hele land georganiseerd en ruiters moeten het doen met een paard dat ze krijgen toegewezen. Maar dat is Danielle wel gewend. “Ik heb zelf geen paard en rijd op de manege in Nieuwegein ook op verschillende paarden. En ja, daar zijn dan weleens dieren bij waar je wat minder blij van wordt. Ik rijd het liefst op een actief paard, zoals mijn favoriet Joris, maar er zijn erbij die niet vooruit te branden zijn.”

De studenten rijden niet alleen op de paarden, ze moeten ze ook verzorgen. “Dat vind ik geen straf”, lacht Danielle. “Borstelen hoort erbij en ik vind dat leuk om te doen. Het schept een betere band met het dier. Je kunt niet zomaar op een paard gaan zitten en wegrijden.”

Voor haar toekomstige baan in de zorg heeft de student geneeskunde ook nuttige ervaringen opgedaan met de paarden. “Je lichaamshouding tegenover zo’n groot dier speelt een bepalende rol in hoe het op jou reageert. Dat is ook zo met patiënten. Je moet in het contact nooit het belang van je houding en non-verbale communicatie onderschatten.”