Mijn passie – Sportschool

Theodor Nadibaidze (25) is vijfdejaars tandheelkunde in Nijmegen. Als kind wist hij al wat hij later wilde worden. “In tegenstelling tot mijn oudere broertje kreeg ik bij controles van de tandarts altijd complimenten over mijn gebit. Ik ging er graag naartoe en wilde zelf ook tandarts worden.”

Tekst: Wout de Bruijne | Beeld: Erik van ’t Hullenaar/DB

Om zover te komen legde Theodor een lange weg af. Hij scoorde op de basisschool te laag voor zijn Cito-toets en ging naar het vmbo. Vervolgens liep de route via de havo en het vwo. “Gelukkig werd ik daarna direct voor tandheelkunde ingeloot”, verzucht Theodor. Uiteindelijk is hij over twee jaar tandarts. “Dan vind ik het wel even mooi geweest, ik denk (nog) niet aan verder studeren.”

Een flink gedeelte van zijn vrije tijd besteedt de aanstaande tandheelkundige aan sport, een van zijn passies. Hij speelt basketbal en hij bokst. Maar het allerliefst gaat Nadibaidze naar de sportschool. “Zo’n negen jaar geleden nam ik op een ochtend een kijkje in de sportschool bij ons thuis om de hoek. Ik was meteen verkocht en diezelfde middag kwam ik er terug met mijn moeder. Zij tekende voor mijn jaarabonnement, want dat mocht ik zelf niet op mijn zestiende.”

‘Ik krijg er energie van en voel me er gezond bij’

Inmiddels rekt, strekt en drukt Theodor zich zo’n vijf dagen per week in het zweet op de sportschool, zo’n uurtje per keer. Het gaat hem er niet om dat hij er als een bodybuilder wil uitzien. “Dat was het oude imago van het krachthonk”, zegt hij. “Ik kom er omdat ik er energie van krijg en me er gezond bij voel.”

Vanzelfsprekend is aan de sportieve student wel af te zien dat hij zijn spieren ‘niet ongebruikt laat’. Hoe kijken zijn medestudenten naar zijn passie? “Die gaan zelf ook naar de sportschool”, lacht Theodor. “Er zitten in mijn jaar een hoop vrouwelijke studenten die er net als ik graag komen.”