Minachting van de overheid

Nauwelijks een jaar in Nederland brengt de 23-jarige Nourhan na een zomerse dag aan zee de nacht door in beschermd duingebied bij Kijkduin. De volgende ochtend krijgt hij een boete van 45 Euro. De Syrische vluchteling heeft nauwelijks geld. De verbalisant adviseert hem om schriftelijk verzet aan te tekenen bij het OM (Openbaar Ministerie). Zijn brief komt niet aan. Ruim anderhalf jaar later is er een strafzaak tegen Nourhan bij de kantonrechter te Den Haag. Hij heeft geen recht op juridische bijstand. Omdat ik Nourhan redelijk goed heb leren kennen, zend ik per aangetekende post een uitgebreide toelichting (aanvullend verzet). Deze komt wel bij het OM aan maar raakt aldaar zoek. Hetzelfde geldt voor een kopie hiervan die met een begeleidend schrijven naar de Rechtbank Den Haag gaat.

Aan het begin van de zitting beschikt de rechter dus over geen enkel document ter verdediging van Nourhan. Hij hoeft de boete niet te betalen maar krijgt wel een strafblad. Per aangetekende post dien ik bij het OM een klacht over de zoekgeraakte documenten in. Ook deze brief komt wel aan maar raakt eveneens zoek. De afhandeling verloopt dusdanig moeizaam en neemt zo veel tijd in beslag dat ik mij wend tot de Nationale ombudsman. Hetzelfde geldt voor de rechtbank Den Haag. Ook daarover dien ik een klacht in bij de Nationale ombudsman. Medio vorige week publiceerde de Nationale ombudsman over beide klachten een openbaar rapport: de klachten over de ‘onderzochte gedragingen’ van het OM en de rechtbank Den Haag zijn gegrond wegens schending van de normen voor professionele klachtbehandeling

Rapporten zoals deze van de Nationale ombudsman zijn net als publicaties van tuchtrechtelijke uitspraken en brieven van specialisten over patiënten bloedeloze verslagen. Dat kan ook niet anders. Objectiviteit vereist ten koste van alles een zakelijke benadering. Sentiment hoort noch in noch tussen de regels thuis. De rechtszaak betrof Nourhan en wanneer deze niet was uitgedraaid op een misselijk makend staaltje van rechtelijke arrogantie had ik misschien niet eens een klacht ingediend. Maar de pijn die ik voelde omdat naar mijn stellige overtuiging Nourhan onrecht werd aangedaan dwong mij hier helaas toe, want er ging te veel mis. Nu moet ik oppassen met mijn woorden: arrogant gedrag is een verwijt. Misschien is het beter om te schrijven dat het gedrag tot een gevoel van minachting leidde.

Klagen over het Openbaar Ministerie wordt ontmoedigd

In de zorg en het onderwijs zal niet meer of minder misgaan dan bij de overheid. Klachten kunnen worden beschouwd als een feedback om zwakke plekken te signaleren. Hierbij hoeft het echt niet om wantoestanden te gaan, maar zonder klachten kunnen zwakke plekken uiteindelijk wel tot wantoestanden leiden. Daarom is een professionele klachtbehandeling zo belangrijk. Uit het rapport van de Nationale ombudsman komt duidelijk tot uiting dat ik hemel en aarde moest bewegen om überhaupt serieuze aandacht voor mijn klachten te krijgen. Elk weldenkend mens haakt af om een greintje zelfrespect te behouden maar ik had niets te verliezen en was zo knettergek om door te gaan. Wanneer je dan hoort dat er maar weinig door burgers over het OM en de rechtbank Den Haag wordt geklaagd, dan is de simpele reden hiervan dat mensen worden ontmoedigd om dit te doen. Er wordt niet goed geregistreerd, niet goed gelezen, termijnen worden zonder bericht overschreden en ga zo maar door. Uit alles spreekt gebrek aan respect oftewel minachting. Onlangs zei ik tegen Nourhan dat ik mij fors zorgen maak over de toekomst van Syrië. Hij reageerde: ‘Ik maak mij nog meer zorgen over de toekomst van Nederland.’ Misschien heeft hij gelijk.

Delen