Monddood

Wanneer alle redelijkheid is verdwenen in de communicatie met bepaalde zorgverzekeraars
Wanneer we niet worden ondersteund bij onze inspanningen en niet gefaciliteerd bij onze investeringen
Wanneer we ons mooie vak moeten verlaten omdat het niet te bekostigen is of zelf ziek worden van de regels
Wanneer we merken dat we geen vat hebben op onze positie en ons bekostigingsmodel.
Wanneer onze meldingen over onze zeer onevenwichtige, zwakke positie betreffende de zorginkoop niet ontvankelijk worden verklaard…

is het echt te ver gegaan.

Als je alles hebt gedaan om kwaliteit aan te tonen maar je nog maar moet afwachten wat je ervoor terugkrijgt in vergoeding.
Als je merkt dat regels schrappen in de praktijk een zeer moeilijk traject is en over jaren wordt uitgesmeerd terwijl de urgentie hoog is.
Als er weer nieuwe regels bijkomen, en we op dit alles geen grip hebben…

dan voelen we ons monddood.

Op het moment dat alle redelijkheid is verdwenen wordt het hoog tijd dat het besef doordringt dat wij als zorgaanbieders ook recht hebben op een aantal doodnormale zaken als transparantie en een fatsoenlijk tarief. Het kan namelijk echt anders. Er zijn goede voorbeelden van relatiebeheer bij verzekeraars. Maar er zijn er ook die mij beledigen in hun aanbod en proces van ‘onderhandelen’. Het is echt te ver gegaan en ik sta op om dit luid en duidelijk te verkondigen. Men kan veel van mij afpakken maar mij uitspreken over zaken die niet kloppen zal niet stoppen.

Eens is het genoeg.

Delen