Mondzorg en zelfredzaamheid

De organisatie Dokters van de wereld is een petitie gestart om mondzorg voor volwassenen terug te brengen in het basispakket van de zorgverzekering. Tot nu toe tekenden zo’n 24.000 mensen deze petitie. Uitgaand van de stelling van Dokters van de wereld dat de mondzorg voor 500.000 mensen in Nederland onbetaalbaar is, is dat een bescheiden aantal.

Maar gaat de minister positief reageren op deze petitie als die binnen korte tijd door veel meer mensen wordt getekend? Gelet op het feit dat mondzorg opnemen in het basispakket hem opzadelt met een rekening van 1,9 miljard euro, is te verwachten van niet. De voor de hand liggende vraag is: als we de mondzorg er weer in doen, wat mag er dan uit om dat bedrag te compenseren? Een redelijke vraag, want dezelfde mensen die pleiten voor uitbreiding van het basispakket, zullen geen voorstander zijn van verhoging van de zorgpremie die ze betalen. Maar er speelt nog iets anders mee. Wie de mondzorg niet kan betalen, heeft een beperkt inkomen of maakt verkeerde financiële keuzes, of een combinatie van die twee. Voor mensen met een beperkt inkomen bestaat de zorgtoeslag en net nu Dokters van de wereld met zijn petitie komt, komt ook het bericht dat Nederlanders voor honderd miljoen euro aan zorgtoeslag laten liggen. “Eigen schuld” zeggen is te makkelijk. Burgers zijn veel minder zelfredzaam op het gebied van gezondheidszorg en persoonlijke financiën dan de overheid denkt, stelt de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid. Er ligt dus een taak voor de overheid om burgers te begeleiden in het versterken van die zelfredzaamheid. Een actieprogramma om de mensen te helpen die geen gebruik maken van de zorgtoeslag waarop zij wel recht hebben, zou een goed begin zijn.

Delen