Nederland zonder ziekenhuizen

De vraag of we zonder ziekenhuizen kunnen, die Gijs van Loef afgelopen maandag opwierp naar aanleiding van mijn blog is een interessante. Ik denk dat we een heel eind kunnen komen. Trendwatcher Adjiedj Bakas stelde ooit dat we toekunnen met slechts één academisch ziekenhuis. Als de academische centra zich toeleggen op waar ze écht meerwaarde in bieden – onderzoek, onderwijs en hoogcomplexe zorg – en dus niet meer doen waarvoor ze niet bedoeld zijn – simpele ingrepen verrichten en kwetsbare ouderen opnemen – beslist geen gekke gedachte.

Dat scheelt al zeven, en dan blijven nog een goede zeventig over. Een deel daarvan verdwijnt vanzelf wel van de landkaart de komende paar jaar omdat ze simpelweg niet meer rendabel zijn. In een klein land als het onze, met heel veel ziekenhuizen die bijna allemaal precies dezelfde zorg leveren, in het kader van de continuïteit van zorg niet zo snel een probleem.

Alle overbodige ingrepen achterwege laten en alleen nog doen waarvoor ze onmisbaar zijn

Dan blijven nog aardig wat ziekenhuizen over. Maar die kunnen op zijn minst fors inkrimpen als ze alle overbodige ingrepen achterwege laten en nog alleen doen waarvoor ze onmisbaar zijn. Bovendien kunnen medisch specialisten een veel grotere rol spelen in de eerste of anderhalve lijn, door veel sterker in te zetten op preventie en snelle behandeling als het gezondheidsprobleem nog beheersbaar is. In die preventie kan ook eHealth het verschil maken. Goede begeleiding van de patiënt door de medisch specialist is daarbij essentieel, maar daarvoor hoeft die niet per se in een ziekenhuis te zitten.

Hiermee zullen ziekenhuizen niet helemaal verdwijnen, maar het landschap kan wel aardig worden uitgedund. Wel moet een partij dit proces vormgeven. Gelukkig hebben we daarvoor de zorgverzekeraars. Die kunnen dit prima doen, omdat ze uit naam van hun verzekerden druk kunnen zetten op dit proces.

Delen