Niet boeien, niet binden

Gisteren was de dag van het werkplezier in de zorg. PGGM&Co ondersteunde dit met de podcast Podje plezier. “Juist om werkplezier in deze tijden een boost te geven”, aldus de ledenvereniging, “want plezier hebben is een belangrijk onderdeel van je werk.”

Spijtig genoeg kwam op dezelfde dag het nieuws naar buiten dat veel mensen überhaupt geen behoefte voelen om het plezier van werken in de zorg te verkennen. Van de duizend mensen die Visma │ Raet bevroeg – werkend buiten zorg en welzijn – geeft ruim een kwart aan alleen maar nadelen te zien van werken in de zorg. Om Cruyff te parafraseren: ‘Als je er niet aan begint, kun je er ook geen plezier in krijgen’.

‘Maatschappelijke relevantie wordt niet als wervend argument ingezet’

Wat is hier aan de hand? Visma │ Raet noemt niet de coronacrisis als mogelijk argument, wat natuurlijk best opmerkelijk is. Het is immers een loeizware tijd voor veel mensen in de zorg, en daarover is ook zeker in publieksmedia gepubliceerd. Maar wat ze wel noemt, is even opmerkelijk: “Een schrikbarende nul procent (van de HR-professionals in de zorg) ziet de maatschappelijke relevantie van hun organisatie als een belangrijk aspect om nieuw talent te werven.”

Dat zorginstellingen nog veel winst kunnen boeken door zich te richten op zij-instromers, zoals de berichtgeving ook meldt, is natuurlijk waar. Maar zo lang ze potentiële zij-instromers niet boeien door ze te wijzen op de maatschappelijke relevantie van het werk dat ze in de zorg kunnen doen, kan van binden ook niet veel terechtkomen.