Niet krijgen waar je premie voor betaalt

“Met ingang van maandag 14 oktober 2019 kan ZGT (Ziekenhuisgroep Twente) tot zijn grote spijt geen nieuwe patiënten voor planbare zorg met een verzekering van Zilveren Kruis meer behandelen. (…) Vanaf januari 2020 kan u weer op de gebruikelijke wijze bij ons terecht.”  Aldus schrijven de ziekenhuizen op hun website. Ter geruststelling wordt nog wel vermeld dat wanneer je daar niet behandeld kan worden, je contact op kunt nemen met Zilveren Kruis, voor zorgbemiddeling. Mogelijk dat sommige patiënten hier genoegen mee nemen, mij zou het niet geruststellen om door niet-deskundigen met instructievelletjes en een telefoon vanuit één of ander callcenter ergens anders heen gestuurd te worden, waarschijnlijk uitsluitend op basis van protocollen en financiële uitgangspunten. En volgens de laatste berichten kun je in ieder geval niet terecht bij een relatief nabijgelegen ziekenhuis, zoals MST in Enschede.

Kennelijk heeft ZGT veel met de verzekeraar gesproken, want ze hebben het jargon van de verzekeringsmaatschappij overgenomen: ‘planbare zorgvraag’. Het wordt nog even uitgelegd: “Planbare zorgvraag betekent dat u niet binnen 24 uur hoeft te worden geholpen.” Ik vul even voor u aan waarover we het dan zouden kunnen hebben. Denk bijvoorbeeld aan een grote operatie aan je darmen in verband met kanker, ernstig progressief hartfalen, nieuw ontdekte diabetes mellitus, nieuw ontdekte zeer ernstige hypertensie, progressieve pijn op de borst, een longoperatie in verband met longkanker, allerlei vormen van huidkanker, en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Kennelijk maken allerlei instanties zich hier niet al te druk over en de landelijke media ook niet. Dat komt niet omdat het eigenlijk oud nieuws is, want ik weet als insider al lang van het bestaan van een dergelijke gang van zaken. Meestal wordt het gecamoufleerd door het een wachtlijst te noemen en hoor je er niemand over. Echter, de wachtlijst met bijna 3 maanden verlengen – zoals ZGT nu feitelijk doet – totdat er weer nieuw brood op de plank is, is wel een zeer lange periode. Ongetwijfeld is hier een lange periode van overleg en powerplay aan vooraf gegaan tussen de ziekenhuizen en de zorgverzekeraar, maar dat veronderstel ik slechts.

Als premiebetalende patiënt heb je geen boodschap aan financiële overeenkomsten tussen ziekenhuis en zorgverzekeraar

Feitelijk is hier iets buitengewoon ernstigs aan de hand en dat gaat over meerdere zaken. Ten eerste: polisvoorwaarden worden zomaar even veranderd. Als premiebetalende patiënt heb je er natuurlijk helemaal geen boodschap aan wat hier nu precies speelt in termen van financiële overeenkomsten tussen ziekenhuis en zorgverzekeraar. De zorgverzekeraar toont zich onbetrouwbaar want de afspraak dat je naar jouw ziekenhuis in Almelo of Hengelo kon gaan wordt gewoon geschonden. En wie beschermt de bedrogen premiebetaler nu? Ik zou het niet weten. De overheid? Komt er één of ander slap briefje hierover?

Ten tweede: zorgverzekeraars maken graag reclame dat ze kwaliteit van zorg zo vreselijk belangrijk vinden en ook ‘inkopen op kwaliteit’. Maar bij het Slotervaartdebacle waren we getuige van een ander gezicht van de zorgverzekeraar. Denk maar aan de keiharde ontruiming van het ziekenhuis binnen 24 uur. En hier bij ZGT is opnieuw sprake van een demasqué. Het lijkt wel of men denkt dat patiënten objecten – auto’s of vliegtuigen – zijn, die je gewoon even ergens anders kunt parkeren.

Patiënten zijn geen objecten die je gewoon even ergens anders kunt parkeren

Dames en heren, beste mensen van de zorgverzekeraars: patiënten zijn geen objecten. Patiënten zijn net als u, mensen, met emoties, angsten en met een sociale context. En zieke mensen zijn extra kwetsbaar. Zo is dat als je ziek bent. Patiënten zijn ook mensen die een relatie hebben met hun zorgverlener, arts, verpleegkundige, een vertrouwensrelatie. Zorg gaat namelijk voornamelijk over vertrouwen en over de relatie tussen arts, verpleegkundige en patiënt en naasten. Patiënten zijn mensen die ergens wonen, die het fijn vinden dat wanneer ze opgenomen zijn in het ziekenhuis, hun vrienden, buurtgenoten en dierbaren gemakkelijk op bezoek kunnen komen. Patiënten hebben vaak ook meerdere aandoeningen en het is behoorlijk lastig om als complexe patiënt in meerdere ziekenhuizen behandeld te worden. Mensen die dat ontkennen zijn meestal niet werkzaam als professional in de zorg, dus vraag het vooral aan de professionals. Of aan ervaringsdeskundigen.

Ten derde: er is sprake van discriminatie. Discriminatie op basis van bij wie je verzekerd bent. Zonder dat de verzekerde dit kon weten wordt hij/zij nu benadeeld.

Ten vierde: de vrije artsenkeuze wordt te grabbel gegooid.

Overigens, voor patiënten met een restitutiepolis geldt dit alles niet en zij zullen nog wel gewoon terecht kunnen bij ZGT. Deze actie van Zilveren Kruis zal wellicht vele Nederlanders duidelijk maken dat het ziekenfonds niet meer bestaat en het verschil tussen restitutie- en naturapolissen verduidelijken.

Tenslotte de vraag: hoe heeft dit zover kunnen komen en wat kunnen we nog meer verwachten? Hoog tijd om eens diep na te denken over de essentie van het huidige systeem, dat niet alleen niet levert wat het belooft maar ook moreel failliet dreigt te gaan.

Delen