Nieuw tapijt
De tapijtlegger kwam langs. Dat verbaasde me, vooral omdat de vorige amper de hielen had gelicht en beloofd had snel terug te komen om verbeteringen aan te brengen. Wat er nu lag krulde op in de hoeken, slierten lijmresten van de plinten trekkend. Ook was hier en daar een vreemde bobbel achtergebleven, alsof het tapijt over in de haast vergeten gereedschap was gelegd. Er ging geen dag voorbij of een van mijn patiënten struikelde wel over een hobbel hier of een bobbel daar.
Maar nu was er dus een nieuwe man in mijn deurpost verschenen. Ik bekeek hem wantrouwig. Net als de vorige was hij keurig in pak gestoken: nauwsluitend colbertje, felgekleurde das en de plichtmatige Alzheimer sokken onder een net iets te korte broek.
De man leek mijn aanwezigheid niet op te merken. Hij haalde een elektronisch meetapparaat tevoorschijn, richtte een trillend lichtpuntje op de muren en riep triomfantelijk: ‘Als ik het niet dacht! Precies één vierkante meter!’
‘Ja, maar’ sputterde ik krachteloos tegen, ‘het is wel mijn vierkante meter!’
De man deed net of hij me niet gehoord had: ‘Nou mevrouwtje, hier is dan uw gloednieuwe, kamerbrede state of the art VBHC-vloerbedekking. Voldoet aan alle eisen die de zorgverzekeraar aan de werkvloer heeft gesteld.’
Met een plof liet een van zijn werkmannen een rol tapijt voor mijn voeten vallen: ‘Tekent u even voor ontvangst?’
‘Dat is het nieuwe werken, dat zou u toch zo langzamerhand moeten weten’
‘Waaat? Gaat u hem niet uitrollen dan?’ vroeg ik verbouwereerd.
‘Uitrollen? Kom, kom,’ suste hij, ‘daar kunnen we niet aan beginnen hoor! Wij zijn ingehuurd om dit kwalitatief hoogstaand product af te leveren. Uitrollen doet de zorgverlener zelf. Dat is het nieuwe werken, dat zou u toch zo langzamerhand moeten weten.’
‘Maar, maar, ik heb een volle agenda vandaag. De rest van de week ook trouwens. Eigenlijk altijd. En ik neem ook waar voor twee collega’s die burn-out thuis zitten. Waar haal ik de tijd vandaan?
‘Tja. Moeilijk,’ zei de man meelevend, terwijl hij een blik op zijn Rolex wierp. ’Neemt u dat vooral op met uw leidinggevende. Maar kom, ik moet verder. Fijne dag.’ En weg was hij.
‘En al die tapijten die hier al liggen dan?’ riep ik hem achterna. ‘Wat moet ik daarmee? Ik heb hier Lean liggen, Six Sigma, Hostmanship, Agile, zelfsturing, en nu krijg ik ook nog dit hoogpolig Value Based Health Care!’ Ik stormde de gang op: ‘En Delta T dan? Wat moet ik met de Delta T doen?’
Het was aan dovemans oren gericht. Aan het einde van de gang zag ik nog net een paar Alzheimer sokken de hoek om gaan.
