Nieuwe zorg
Mijn vader was ook huisarts. Nog vaak hoor ik patiënten over hem praten. “Dag en nacht bereikbaar, klare taal, iemand die voor zijn patiënten door het vuur ging, echt een ouderwetse huisarts.”
Ouderwets? Integendeel. Hij was iemand die zich in zijn rol als opleider liet omringen door jonge collega’s. Op tijd had hij in de gaten dat hij voor zijn type praktijk niet makkelijk een opvolger zou vinden. Dus als een van de eersten besloot hij met meerdere disciplines onder één dak zorg te organiseren in een modern medisch centrum. Hierbij maakte hij zijn eigen financieel belang ondergeschikt aan een groter collectief belang. Hij was zijn tijd ver vooruit.
Wat ben ik eigenlijk voor een huisarts anno 2018? Ik heb te maken met een dreigende tweedeling, doorgeslagen marktdenken, soms onduidelijke kernwaarden, gestold wantrouwen, bureaucratie en regelzucht en een oplopend tekort aan zorgprofessionals. Het zijn onderwerpen van gesprek aan de keukentafel waarbij ik verzucht dat het ook de effecten zijn van veranderingen die zijn ingezet in zijn tijd.
Wat ben ik eigenlijk voor een huisarts anno 2018?
Ik neem me voor met nog meer energie een bijdrage te leveren aan de denksessies over de kernwaarden van de huisartsenzorg. Met een rolmodel dat me leerde dat stilstand onherroepelijk achteruitgang betekent, maar dat altijd het belang van de patiënt vooropgesteld moet worden, en me de soms moeilijke opdracht meegaf persoonlijk belang opzij te zetten voor een hoger doel: goede en betaalbare zorg voor iedereen.
Ik realiseer me dat ik best veel te bespreken heb tijdens het etentje met mijn dochter straks – tweedejaars geneeskundestudent…
5 reacties
Ik constateer dat de openingszin “Dag en nacht bereikbaar, klare taal, iemand die voor zijn patiënten door het vuur ging, echt een ouderwetse huisarts” niet terugkomt in het vervolg van dit verhaal. Helaas hoor ik tegenwoordig te vaak dat de in deeltijd werkende veelal vrouwelijke huisarts moeilijk bereikbaar is, wordt afgeschermd door de triage plegende doktersassistente, geen continuïteit in de zorg kan leveren, haar nachtdiensten uitbesteed aan jonge klaren en onduidelijk is in diagnose en therapie. Helaas is het in de tweede lijn niet veel beter. Hadden we nog maar dokters zoals je vader!
Clemens Uitdehaag
19 oktober 2018 / 19:20Toen we elkaar voor het eerst ontmoeten, was dat nog op zijn woon/werkadres. Nu, ruim twintig jaar later, doet hij praktijk in een gezondheidscentrum met zo’n grote gemeenschappelijke wachtkamer. Die middag, al laat, zit er slechts een patiënte en heerst er stilte. Ik ga zitten op een stoel en pak een blad om te lezen.
Stilte, weet ik uit ervaring, is iets waar nogal wat mensen problemen mee hebben. De mevrouw rechts voor me is er zo een. Uit het niets begint ze haar verhaal te vertellen. Ik krijg zicht op een leven waar je niet zo gemakkelijk het predicaat ‘geslaagd’ op zou willen plakken. Als ze bijna klaar is, buigt ze denkbeeldig een beetje mijn kant op om fluisterend te zeggen: ‘Maar dat vertel ik hem niet.’ daarbij haar hoofd even richting spreekkamer wenkend.
Ik kijk haar aan en vraag: ‘Waarom bent u dan eigenlijk hier?… Omdat de dokter u kan helpen met uw problemen, neem ik aan? Maar hoe kan ie dat als u hem niet vertelt wat u eigenlijk dwars zit?’
Verbaasd kijkt ze me aan en ik vervolg: ‘Als ik u was, zou ik dat wat u mij heeft verteld ook aan de dokter vertellen.’
Kort daarna is ze aan de beurt en als je weer naar buiten komt, knikt ze tijdens het langslopen nog even bijna verlegen naar mij.
Wanneer de dokter mij binnenhaalt, is mijn eerste reactie: ‘Ik stuur je straks een rekening, want ik heb al wat voorwerk voor je gedaan.’ en dan volgt een korte uitleg.
Ik weet dat dit hier kan, want jouw vader Jan Veerman beschikt over een mooi gevoel voor humor. Lijkt me trouwens een voorwaarde om zo lang en succesvol huisarts te zijn geweest.
Joep Scholten
voormalig artsenbezoeker en nu schrijver.
Joep Scholten
20 oktober 2018 / 12:13Neemt u kennis van het artikel “Nederlandse zorg valt van haar voetstuk” in Medisch Contact 42. Achtergrondinformatie en een uitgebreide analyse van het (medisch) zorgstelsel vind u op mijn website http://www.gijsvanloef.nl
Gijs van Loef
22 oktober 2018 / 13:03Bovenstaande is een interessant artikel, zeker de bijdrage van Frans Rampen (What’s in a name!): “In de jaren zeventig is de poortwachtersformule in Denemarken uitgevonden, met Nederland als trouwste volgeling. Denemarken heeft de kortste levensverwachting in West-Europa, en dat voor een ontwikkeld, welvarend Scandinavisch land! Alles over het poortwachterschap in mijn boek ‘De huisarts als poortwachter’. Wanneer gaan de overheid en de artsenorganisaties eindelijk beseffen dat ons desolate zorglandschap verband houdt met het poortwachterschap van de huisarts als hoeksteen van ons zorgstelsel?”
Clemens Uitdehaag
23 oktober 2018 / 12:23@Clemens: Ik ben benieuwd waar u uw standpunt over het effect van het poortwachterschap van de huisarts op de kwaliteit van ons zorgstelsel op baseert. Vooralsnog ben ik een andere mening toegedaan.
Gijs van Loef
11 november 2018 / 09:52