Onbegrepen

De overheid startte gisteren een campagne met de oproep Somber of gespannen door het coronavirus? Praat erover. En ze geeft er gerichte informatie en contactgegevens bij van hulpinstanties voor wie zich door de situatie somber of gespannen voelt.

De demonstranten die zich gisteren voor het gebouw van de Tweede Kamer verzamelden, behoren tot een andere categorie. Wat een van hen scandeerde – “De overheid moet wakker worden, er is niks aan de hand.  Er is helemaal niks aan de hand. Er zijn negenhonderd bedden gevuld, elke dag worden het er minder” – maakt duidelijk dat het hier niet om sombere of gespannen landgenoten gaat, maar om mensen die zich ontevreden en onbegrepen voelen.

Demonstranten tegen lockdown vormen net als het virus een gevaar

Hun kretologie maakt wel duidelijk waaróm zij onbegrepen zijn. Immers, probeer maar eens te begrijpen waarom deze mensen niet inzien dat we met een reële dreiging te maken hebben. Het voortdurende – en zelfs de komende weken toenemende – tekort aan beschermingsmiddelen tegen een virus waarvoor voorlopig nog geen vaccin bestaat, en dat tot die tijd dus óók een reële bedreiging vormt voor zorgprofessionals. Zorgen over het opnieuw stijgen van de besmettingsgraad als de lockdown-maatregelen langzaam worden losgelaten. De aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat corona niet de laatste pandemie is die ons zal treffen.

We kunnen de mensen die dit niet begrijpen uitlachen en wegzetten als gekken. Maar we moeten wel beseffen dat ze net als het virus gevaarlijk zijn, en gevaarlijker worden als hun aantal groeit. Wie naar de Verenigde Staten kijkt, beseft hoezeer dit mogelijk is. “Het leven gaat voor de dood”, scandeerde een van hen. Iedereen in de zorg vecht dagelijks voor het behoud van dat leven. En stelt zich daarbij bloot aan gevaar voor de dood.

Delen