Ongewijzigd beleid

Als een gemiddelde zorgpremie nu maandelijks € 119,83 kost, kost die in 2060 € 358,39. Tenminste, als we ervan uitgaan dat het RIVM gelijk heeft met haar verwachting dat bij ongewijzigd beleid de zorguitgaven met gemiddeld 2,8 procent per jaar zullen blijven stijgen tussen nu en 2060.

Die kostenstijging moet ergens uit betaald worden. De overheid zal dat niet voor haar rekening nemen. De vraag is ook in hoeverre ze dat überhaupt zou kunnen, want gelet op de verwachte economische krimp zal ze alle zeilen moeten bijzetten om ons land er weer een beetje bovenop te krijgen.

Solidariteitsbereidheid tussen leeftijds- en risicogroepen dreigt verder onder druk te komen staan

Op pagina 61 van het rapport dat het RIVM eerder deze week publiceerde, staat dat het zwaartepunt van de zorguitgaven bij ouderen ligt en dat dit effect kan hebben op de solidariteit en solidariteitsbereidheid tussen leeftijds- en risicogroepen. Een uiterst relevante vaststelling. De jongeren van nu worden hard getroffen door de verwachte economische krimp. Die zal faillissementen met zich meebrengen en dus leiden tot een krappere arbeidsmarkt. Dankzij het leenstelsel heeft een groot deel van die jongeren een studieschuld opgebouwd die hen economisch op achterstand stelt en dus hun kansen verkleint om tegen redelijke kosten huisvesting te vinden nabij hun werk. In het licht van die beperkingen solidair moeten zijn met ouderen die een aanzienlijk deel van de zorgkosten veroorzaken is een tall order.

De zinsnede bij ongewijzigd beleid krijgt dus een steeds sterkere lading. “Door nieuwe mogelijkheden om ziekten vroegtijdig op te sporen en door toenemende medische kennis komen steeds meer mensen eerder in de zorg terecht. Ook worden mensen langer en intensiever behandeld dan vroeger, met steeds meer nieuwe, vaak dure, technologie of geneesmiddelen”, schrijf het RIVM. Zijn we bereid daar een grens aan te stellen? En zo ja, waar leggen we die?

Delen