Onthaasten in Zagoria

Dat Griekenland ook een aanrader is voor rustzoekers, natuurliefhebbers en sportievelingen, bewijst Zagoria, een streek in de regio Epirus in het noordwesten van het land. Het is een kant van Griekenland – letterlijk en figuurlijk – die maar weinigen kennen.

Tekst: Monique Bowman | Beeld: Shutterstock

Wegmarkeringen zijn er niet. Kuilen daarentegen wel. Gelukkig is de kustweg die de badplaatsjes aan de Ionische kust tussen Preveza en Igoumenitsa aaneenrijgt, breed genoeg om enkele geniepige gaten in het wegdek te ontwijken. En Grieken-met-veel-haast te laten passeren. Het uitzicht vanaf de hooggelegen weg, met het eiland Corfu in de verte, is adembenemend.

Toch laten we de turkooizen zee vandaag voor wat-ie is. Want de afgelopen dagen is ons door menig Griekenlandkenner op het hart gedrukt dat het zonde is hier een week te verblijven zonder een bezoek te hebben gebracht aan de streek Zagoria in het achterland van de Ionische kust. En dus rijden we deze doordeweekse ochtend vroeg in september vanuit de badplaats Parga in zuidelijke richting naar de driesprong waar we straks linksaf moeten slaan, het binnenland in richting Ioánnina. Ons reisdoel: de beroemde kloof en bergdorpen ten noorden van deze universiteitsstad. Onze vrees dat de dagtocht een tijdrovende onderneming wordt gezien de kwaliteit van de gemiddelde Griekse weg, blijkt ongegrond. Al snel strekt de Egnatia Odos zich voor ons uit, een vrijwel lege snelweg door een dunbevolkt bergachtig landschap; met een wegdek zo strak als een biljartlaken én vele indrukwekkende viaducten en tunnels.

Andere sfeer

De in 2009 voltooide vierbaansweg is ideaal voor wie eens de moeite wil nemen om Ioánnina nader te verkennen. Want de rit van de kust het binnenland in mag dankzij de Egnatia Odos tegenwoordig een peulenschil zijn, omgekeerd geldt natuurlijk hetzelfde: wie platgetreden paden wil mijden en kiest voor een hotel in deze stad aan het Pamvótis-meer, zit dankzij de snelweg ook in een wip aan zee.

Klik op de afbeelding voor meer foto’s

Ioánnina is – naast een levendige plaats met maar liefst dertigduizend studenten – ook dé toegangspoort tot Zagoria. Het grootste verschil met het mediterrane Griekenland is misschien wel de compleet andere sfeer die deze streek ademt: een soort mix van Alpen en Balkan. In het bosrijke hooggebergte (met toppen boven de tweeduizend meter) wacht liefhebbers van een actieve vakantie een divers aanbod aan activiteiten: wandelen, mountainbiken, raften en zelfs – in de winter – skiën. De bewegwijzering van de wandelpaden is uitstekend, met mogelijkheden voor zowel meerdaagse tochten als kortere wandelingen.

Een groot verschil met de verderop gelegen kust: de streek ademt een weldadige rust

Nog een groot verschil met de verderop gelegen kust: de streek ademt een weldadige rust. Zelfs begin september – in het staartje van het langzaam aflopende hoogseizoen – zijn tegenliggers op de adembenemend mooie bergwegen en -passen op de vingers van één hand te tellen. Dwalend door de met gras en kinderhoofdjes geplaveide trapstraatjes van de bergdorpen wanen we ons ver van de bewoonde wereld. Tot onze verbazing loopt er zelfs slechts een handjevol toeristen op de paden die leiden naar diverse uitzichtpunten van de beroemde Vikoskloof – een circa 25 kilometer lange, honderden meters diepe kloof. Bij deze Griekse versie van de Grand Canyon heerst – op het gefluit van wat vogels na – vooral stilte. En terwijl het aan de kust drukkend warm is, is de temperatuur hier op duizend meter hoogte zo aangenaam dat zelfs een wandeling inclusief een klim goed te doen is.

Het nadeel van een dagje rondtoeren in Zagoria is dat er zo veel te zien en te doen valt, dat er keuzes moeten worden gemaakt. En dus dwalen we door slechts een paar van de ruim veertig traditionele bergdorpen, zien we slechts één van de vele eeuwenoude boogbruggen, moeten we wegens tijdgebrek afzien van een afdaling de Vikoskloof in (waar, zo horen we later, het spotten van een bruine beer niet uitzonderlijk is), en lopen we helaas de kans mis te logeren in een van de mooie berghotels die Zagoria rijk is. Via het indrukwekkende Stone Forest rijden we via Ioánnina aan het einde van de middag weer terug richting onze stek aan de kust, een Griekenlandervaring rijker en met het voornemen nog eens terug te keren. Want met slechts één dag hebben we deze streek beslist tekortgedaan.