Onzuiver pleidooi

Columnist Hugo Borst krijgt van brancheorganisatie ActiZ en op social media veel bijval voor zijn manifest voor de ouderenzorg. En toch blijft er bij mij iets knagen in het achterhoofd. Dit: het is onmogelijk om via politieke partijen af te dwingen dat goede zorg voor alle kwetsbare ouderen in verpleeghuizen wordt gewaarborgd, zoals Borst wil.

Denken dat dit wél kan is maakbaarheidsdenken. De kwaliteit van ouderenzorg waarborg je niet door er politiek een klap op te geven, omdat kwaliteit van zorg geen uniform en vastomlijnd gegeven is. Het is iets dat ontstaat in het directe contact tussen de cliënt en de zorgverlener, een op een dus. En het is iets dat voor de ene cliënt een heel andere invulling heeft dan voor de andere. Denken dat kwaliteit van zorg te vangen is in een door politieke partijen afgedwongen set van wet- en regelgeving gaat voorbij aan de pluriformiteit van de mens. Hetzelfde geldt voor denken dat de kwaliteit vanzelf wel omhoog zal gaan als een zak met geld beschikbar wordt gesteld om meer mensen in die zorg te laten werken. De oplossing – op plaatsen waar die al nodig is – zit niet in het vaststellen van een norm.

De oplossing – op plaatsen waar die al nodig is – zit niet in het vaststellen van een norm

Afgezien daarvan is het niet alleen veel te gemakkelijk om te stellen dat de kwaliteit van de ouderenzorg in Nederland ‘abominabel’ is, het is ook simpelweg onwaar. Nederland heeft een ouderenzorg die beslist op punten voor verbetering vatbaar is, maar die in de kern van uitstekende kwaliteit is. Dit ontkennen maakt ieder pleidooi voor verbetering van die kwaliteit onzuiver.