Op het oog

Op Twitter lees ik: “Logisch en typisch van deze tijd: cliënten mikken op shared decision making in hun kwaliteitscriteria.” Deze reactie verwijst naar het bericht dat vijf oogpatiëntenorganisaties gezamenlijk kwaliteitscriteria hebben ontwikkeld voor wat zij als goede oogzorg in het ziekenhuis of in een oogkliniek beschouwen. Dat ze daarin mikken op shared decision making is inderdaad typisch iets van deze tijd. In de kwaliteitscriteria staat dan ook expliciet centraal wat voor mensen met een oogaandoening belangrijk is in de zorg en wat in dit kader van de behandelaars wordt verwacht.

Dat patiëntenorganisaties zelf zo nadrukkelijk het voortouw nemen in de ontwikkeling van kwaliteitscriteria is nog minder gemeengoed. Waardevol is het natuurlijk wel. Shared decision making speelt zich weliswaar uiteindelijk in de spreekkamer af, in het directe contact tussen de behandelaar en de patiënt. Maar het is voor de patiënten heel goed om daarbij concrete handreikingen te hebben over de elementen die daarin een rol kunnen spelen. Die hebben ze nu.

De eerste ziekenhuizen hebben zich al gemeld die op basis van de kwaliteitscriteria verder wil praten met de opstellers. Heel slim van die ziekenhuizen. Bij de ontwikkeling van kwaliteitsbeleid gaat het immers  vooral om uitkomsten van zorg zoals de patiënt die definieert. En de ziekenhuizen begrijpen natuurlijk ook wel dat de opstellers van de kwaliteitscriteria niet alleen met de ziekenhuizen in gesprek willen, maar ook met de zorgverzekeraars. De contractering voor 2017 is alweer in voorbereiding, regeren is vooruitzien.

Delen