Opel Corsa

De compleet nieuwe Corsa komt feitelijk van ‘nieuwe ouders’, want Opel is intussen van het Franse PSA.

Tekst: Bart van den Acker | Beeld: Opel

Het heeft geen zin als merken uit dezelfde stal elkaar dwars zitten, vooral niet in deze oh zo belangrijke klasse. Onderhuids zijn er echt wel de nodige overeenkomsten tussen de nieuwe Corsa en de Peugeot 208. Zo hebben ze onder meer dezelfde bodemplaat en dezelfde motoren. Toch moet gezegd dat de Corsa vanaf de eerste aanblik echt het Opel-DNA in zich heeft. De vrij ingetogen, maar tegelijk best sierlijke styling past bij Opel. Ik zie geen overbodige lijnen, op een klein stylinggrapje op de voorschermen na.

Niemand zal bij het zien van deze auto echt euforisch worden, maar lelijk is hij zeker niet. Toch wil ik een opmerking maken over de carrosserie: wanneer ik over mijn linkerschouder wil kijken, zit daar wel een kolos van een deurstijl (‘B-stijl’) die me het zicht ontneemt en zoals bij veel auto’s is ook de dode hoek rechtsachter aanzienlijk. 

De Corsa is er nog uitsluitend als vijfdeurs. Die deuren maken de achterbank goed bereikbaar. Voor vier volwassenen van gemiddeld postuur is hij nèt ruim genoeg. De voorstoelen in de testauto (GS-Line) zijn erg fijne sportstoelen, maar de standaardstoelen zijn ook best prettig. Opvallend is dat die stoelen ver naar achteren kunnen, dus ik verwacht dat ook echt lange mensen prima in de Corsa kunnen zitten. Achterin is de bank te vlak, waardoor de bovenbenen geen steun krijgen. Een slim detail is de welving in de hemelbekleding boven de achterbank, dat scheelt nuttige centimeters hoofdruimte. De bagageruimte (309 liter) is iets groter dan in de vorige Corsa, maar bij lange na niet de grootste in deze klasse. Het instrumentarium is een prima afleesbaar digitaal scherm.

De dode hoek is aanzienlijk

Wat ik zo jammer vind, is dat tal van zaken zelfs op een dure uitvoering optioneel blijken te zijn. Cruisecontrol is op elke Corsa standaard, dat is prima, maar bijvoorbeeld een achteruitrijcamera blijft zelfs op de duurste versies een optie. Navigatie, regensensor, climate control en andere zaken zitten alleen op de állerduurste Corsa of zijn zelfs daarop nog optioneel. 

Onder de motorkap zit de 1,2 liter driecilinder van PSA. Die is er met 55 kW/75 pk, 74 kW/100 pk of 96 kW/130 pk. Ik reed met de middelste motor. Die is sterk genoeg voor gemiddeld gebruik, maar net als in andere PSA-modellen is die motor bij lage toerentallen futloos. Hij is redelijk stil, maar soms niet helemaal trillingsvrij. De Corsa stuurt prettig en de zesbak schakelt netjes. Eenmaal op kruissnelheid dringt vooral wat bandengeluid in het interieur door. Met vooral veel snelweg reed ik gemiddeld 1 op 17, wat voor zo’n auto tegenwoordig een normale waarde is. 

Conclusie: de nieuwe Corsa spreekt trouwe Opel-rijders ongetwijfeld aan. De ‘Franse invloed’ stoort niet. Opel-kopers zijn vrij nuchter en zullen niet zo’n behoefte hebben aan dure opties die bij andere merken wel standaard zijn.