Oscar de Vries (1965-2020)

Op 3 december 2020 overleed op 55-jarige leeftijd, zeer onverwacht tijdens het sporten, geriater en internist Oscar de Vries. “Hij was altijd vriendelijk.” 

Tekst: Wout de Bruijne | Beeld: Michiel van Nieuwkerk

Samen met zijn jongere zusje groeide Oscar de Vries op in Utrecht, de stad waar hij ook geneeskunde ging studeren. Die studierichting stond voor hem al vroeg vast, weet studiegenoot en collega-geriater Jos van Campen: “Als het gezin op zomervakantie ging, zat Oscar als jongetje op de achterbank van de auto met zijn neus in de anatomieboeken. Hij wilde later absoluut dokter worden.” 

De Vries specialiseerde zich in de geriatrie en als internist ouderengeneeskunde. In 1999 werd hij internist bij VUmc. Hier specialiseerde hij zich verder in de acute geneeskunde. Hij promoveerde er op de onderwerpen ‘vallen’ en ‘polyfarmacie’. 

In 2016 verruilde De Vries het VUmc voor het OLVG waar hij aan de slag
ging als internist acute geneeskunde en klinisch geriater. Hij werkte er samen met onder anderen Jos van Campen en Ineke Schouten, beiden uit de acute geneeskunde. Schouten: “Oscar was een heel fijne collega. Wij hadden samen met nog een andere collega de supervisie over de SEH in het OLVG. Het was een hecht team.”

‘Oscar was een voorbeeld voor jonge artsen’

Bij het OLVG was Oscar de Vries onder meer betrokken bij de toxicologiecommissie en de klachtencommissie. Ook was hij er, net als eerder bij VUmc, een geliefd begeleider van geneeskundestudenten en internisten-in-opleiding. Schouten: “Hij was vakkundig, altijd vriendelijk, geduldig, rustig, gaf vertrouwen en kon heel goed luisteren. Als hij daarna een opmerking maakte, was die altijd raak. Oscar was daarmee een groot voorbeeld, een mentor voor jonge artsen. Zij wilden zelf wel een beetje zijn zoals de grote vriendelijk reus, de bijnaam die de artsen in opleiding hem vanwege zijn lengte gaven.” 

Zijn vrije tijd bracht de Vries graag door met zijn vrouw en twee dochters. Hij bezocht daarnaast musea en theaters en zong graag, liefst in close harmony met anderen. “En hij was enorm sportief”, vult Jos van Campen aan. “Vroeger al, want in zijn jeugd voetbalde hij en zat hij op judo. Maar ook nu nog. Hij woonde met zijn gezin bij de duinen van Overveen en Oscar ging daar vrijwel dagelijks nog voor het werk hardlopen. En in het weekend wielrennen door de natuur. Als het weer echt té slecht was, sportte hij thuis.” Daarbij is Oscar de Vries op de ochtend van 3 december, precies drie weken na zijn 55ste verjaardag, zeer plotseling overleden. De schok bij familie, collega’s, patiënten en vrienden was groot. 

Het condoleanceboek bij het OLVG staat vol blijken van medeleven. Het woord ‘vriendelijk’ komt er het meest in voor.   

Delen