Oud patroon

Lees deze zin eens even langzaam, hardop aan jezelf voor: ‘Deels omdat patiënten liever fysiek contact hebben, deels omdat oude patronen hardnekkig zijn’. Het is een citaat van Arno de Vries van KPMG uit een interview in Trouw over het glasharde gegeven dat de zorg in de Nederlandse ziekenhuizen op de schop moet, en de rol van digitalisering daarin.

Het rare van die zin is dat die een tegenstelling suggereert tussen enerzijds ‘patiënten hebben liever fysiek contact’ en anderzijds ‘hardnekkige oude patronen’. Alsof liever fysiek contact hebben geen hardnekkig oud patroon is dus. Dat is het uiteraard wel. Voor een deel is het dat ook met een heel goede reden. Een diagnose krijgen kan een levensveranderende gebeurtenis zijn, en dan moet er ruimte zijn om daarbij stil te staan en te spreken over de gevolgen.

‘Kritiekloos instemmen met een fysieke afspraak wordt op een gegeven moment toch een probleem’

Maar als het de bedoeling is dat de ziekenhuizen de digitale trend doorzetten die door de coronacrisis versnelling kreeg – en dat ís de bedoeling – dan zullen de patiënten wel mee moeten. En dan wordt kritiekloos goedvinden van ‘Ja maar ik wil liever een persoonlijk gesprek’ op een gegeven moment toch een probleem. Of anders gezegd: wellicht op termijn iets dat als optie kan worden geboden. In andere sectoren zijn opties doorgaans iets waaraan prijskaartjes hangen. In de zorg wordt dit nu nog beschouwd als een onbegaanbare weg. De vraag is of dit zo kan blijven.

Delen