Ouderdom komt met gebreken

En zo ging het Toekomstforum over de waarde van een mensenleven ineens over de waarde van konijnen en katten. Filosoof Bas Haring vertelde over zijn konijntje dat ernstig ziek werd en voor 500 euro weer kon worden opgelapt. Hij had het voor het beestje over, al reageerden zijn vrienden lacherig. Voor 20 euro had hij toch een nieuwe kunnen kopen? Maar zegt hij: “Ik heb er geen seconde over nagedacht of het konijntje dat nog waard was, het was tenslotte mijn konijntje.”

Dagvoorzitter Frénk van der Linden had iets vergelijkbaars meegemaakt. Zijn twee poezen werden ziek vlak voor de vakantie. De kuur kostte hem dik 2000 euro – die hij wel kon lijden dankzij goedbetaalde schnabbels  Maar wat als hij minder vermogend was en er zijn vakantie voor had moeten laten schieten? Dan waren de katten nu waarschijnlijk dood.

Het onderstreepte het punt dat Haring wilde maken: we kunnen niet alle beslissingen baseren op wat een mensenleven waard is in economische zin. Dan dringen we een kwantitatief model op aan een een kwalitatief systeem.

Hoewel de vraag ‘Hoeveel is een mensenleven waard?’ anders doet vermoeden, ging het bij het toekomstforum natuurlijk vooral over de vraag hoe we de zorgkosten weer onder controle krijgen. De filosoof waarschuwde voorafgaand aan zijn praatje dat hij niet met praktische oplossingen zou komen, maar hij gaf wel een denkrichting: we zouden moeten accepteren dat het hier een dilemma betreft. En dilemma’s hebben volgens Haring geen oplossing. Daarnaast zouden we moeten aanvaarden dat ons eigen leven na een bepaalde leeftijd alleen maar minder wordt. Daarmee had hij natuurlijk gewoon gelijk. De overheid moet gewoon een bewustwordingscampagne starten: “Ouderdom komt met gebreken en ooit gaat u dood.”