Overlevingsstrategie

Op Twitter ontstond gisteren stevige discussie over het feit dat zorgaanbieder PsyQ zichzelf aanprijst in de media. Het doet dit in een radiospotje en een testimonial, beide onderdelen van de campagne Geloof je het Selfie.

Onder de reacties die deze aanpak losmaakte op Twitter, las ik onder andere: ‘De volgende generatie zal zich schamen voor deze vertoning’ en ‘Het is een goede gewoonte dat artsen en instellingen geen reclame maken voor zichzelf. U breekt hiermee en dat is onjuist’.

Of volgende generaties zich inderdaad zullen schamen, weten we op dit moment nog niet. Wat we al wel weten, is dat PsyQ bepaald niet de eerste zorgaanbieder is die breekt met de regel dat in de zorg geen reclame wordt gemaakt. Medisch Centrum Haaglanden prees al in 2006 zijn diensten aan in abri’s die pal voor de deur stonden bij Medisch Centrum Rijnmond-Zuid. Radiospotjes van apotheekketens die vertellen wat ze (vinden dat ze) waard zijn, zijn ook al jaren gemeengoed.

Maar in de GGz zijn reclame en marketing blijkbaar nog steeds verboden begrippen. Wie reclame maakt, creëert vraag, luidt de opvatting. Maar die visie op het doel van reclame past niet in een systeem van gereguleerde marktwerking, waarin het geld dat aan zorg mag worden besteed altijd aan een bovengrens gebonden is. Het gaat in dit stelsel niet om een markt creëren, maar om de bestaande markt sturen. Jouw kant op sturen wel te verstaan. Of anders gezegd: overleven. Het is gewoon survival of the fittest. En dat kun je maar beter doorhebben. Want als een ander daar wel werk van maakt en jij niet, heb je toch een probleem.

Delen