Participeer en zie om

Het hoofdstuk over Gezondheid van het coalitieakkoord heb ik gelezen vanuit mijn blik als zorgaanbieder en als burger. Van de slogan ‘Omzien naar elkaar en vooruitkijken naar de toekomst’ krijg ik helaas de kriebels. Wanneer ik terugkijk naar de Participatiewet, blijkt dat van kunnen participeren weinig terecht kwam. Ik weet nu niet wat ik van omzien naar elkaar kan verwachten. Het onderwerp zorg had ik zeer duidelijk als aandachtspunt verwacht gezien de vele problemen die er leven. Wanneer ik echter de reacties lees, is er eerder sprake van bezuinigen dan van investeren.

Het hoofdstuk begint veelbelovend met het belang van samenwerking, aandacht voor de patiënt en ruimte voor iedereen die in de zorg werkt. Passende zorg is het sleutelwoord en het breder kijken naar andere domeinen.

Verderop gaat het over het aantrekkelijk maken van werken in de zorg. De campagne die we achter de rug hebben zal hopelijk niet herhaald worden, maar er zullen daden gesteld moeten worden. Ik lees die er nog niet zo in.

Gelukkig staat er ook in dat er meer aandacht moet komen voor preventie, en wordt mentale weerbaarheid een issue. De intentie is er om suikerbelasting te gaan heffen, te beginnen bij drankjes. Hogere accijns op tabak wordt genoemd en ik ben benieuwd wat er met de lobby gebeurt.

Voor medicijnen gaat transparantie in prijsopbouw en onderhandelingen gelden. Hopelijk geldt dit ook voor de verdere inkoop van zorg, maar dat lees ik hier helaas niet. Wel staat er dat het contracteerproces verbeterd wordt en de keuzevrijheid van de patiënt behouden blijft. Hoe dit uitgewerkt wordt is zeer belangrijk, aangezien hier veel vragen over zijn gesteld. Het ter discussie stellen van het zorgstelsel durven ze niet aan, maar verbeteren willen ze het wel.

‘Het ter discussie stellen van het zorgstelsel durven ze niet aan, maar verbeteren willen ze het wel’

Ik lees een waarschuwing op het in loondienst gaan van medisch specialisten als perverse prikkels niet verdwijnen. Deze alinea vind ik nogal uitgesproken. Ook mis ik zeer het toezicht door NZa en controle van zorgverzekeraars op het oneigenlijk gebruik van zorggelden. Journalisten zijn beter in staat om grote zorgcowboys aan te pakken. De controle op de kleine zorgaanbieder loopt daarentegen over van de regels en het eisen van transparantie.

Het eigen risico mag gespreid over meerdere zorg betaald worden maar wordt niet minder. De juiste zorg op de juiste plek blijft belangrijk. De middelen dienen dan beter verdeeld te worden.

De publieke gezondheidszorg wordt versterkt; dat signaal is wel opgepakt. Vele zaken blijven echter liggen. Ik hoop dat de nadelen van het huidige zorgstelsel voor burger en zorgaanbieder aangepakt worden. Daarvoor hoeven ze alleen maar te participeren in de zorg en om te zien naar eerdere jaren.

Delen