Passend onderwijs
Voortaan gaat het geld niet naar rugzakjes maar naar het samenwerkingsverband
Er zijn samenwerkingsverbanden opgericht en er kwamen onderwijsarrangementen en zorgplicht bij aanmelding van een kind. Overleg met jeugdzorg en gemeenten kreeg meer aandacht en de financiering van scholen is op de schop gegaan. Voortaan gaat het geld niet naar rugzakjes maar naar het samenwerkingsverband.
Het onderwijs ging ermee aan de slag. Het is een goed streven dat kinderen zo dichtbij mogelijk toegang krijgen tot onderwijs en dat er wordt uitgegaan van inclusie. In de klas is het natuurlijk wel aan de leraar om alle kinderen voldoende aandacht te geven. Dat dit niet altijd even gemakkelijk is, ondanks ondersteuning, is duidelijk.
Recent las ik een bericht dat scholen die erg veel zorgleerlingen hebben, vanuit de problematiek van die kinderen, als school mogelijk lagere scores op de CITO-toets behalen. Ze kunnen daar nu voor gecompenseerd worden. Als namelijk aantoonbaar blijkt dat alle inspanningen zijn gedaan om de leerlingen zo goed mogelijk te begeleiden, kan er toch het predicaat voldoende op de school geplakt worden. Minister Arie Slob vindt namelijk dat deze scholen niet vanwege de extra inzet benadeeld mogen worden.
Er wordt van alles gedaan om ieder kind een juiste plek te geven op school
Aangezien er toch ook ingezien wordt dat het in de praktijk vaak een te grote overgang blijkt om leerlingen met extra ondersteuningsbehoeften in te schrijven op een reguliere school, is vanuit het ministerie van OCW een nieuw project opgezet. Vanaf volgend schooljaar kunnen scholen meedoen aan een experiment waarbij reguliere scholen en scholen voor (voortgezet) speciaal onderwijs vier jaar lang leerlingen volledig mogen mengen. De schotten tussen verschillende typen ondersteuning en onderwijssoorten verdwijnen hier, waardoor er meer gerichte ondersteuning mogelijk wordt.
Er wordt dus van alles gedaan om ieder kind een juiste plek te geven op school. Toch zijn er al vanaf het begin kritische geluiden. En helaas zijn er ook kinderen voor wie er geen geschikte plek is en die om die reden thuis zitten. In 2015 zaten er ongeveer 10.000 kinderen voor een korte of lange periode thuis volgens de Rijksoverheid. Het aantal kinderen dat niet ingeschreven staat op een school is gedaald naar 4500 leerlingen in 2017, maar toch is minister Slob nog niet tevreden. Het aantal kinderen dat langer dan 3 maanden thuis zit, is nog groot. Onderwijs en zorg moeten daarom meer samenwerken, bijvoorbeeld bij vrijstellingen voor kinderen die vanwege lichamelijk of psychische redenen niet naar school hoeven. Hier ligt nog een belangrijke taak voor de samenwerkingsverbanden, zorgprofessionals en lokale overheid. Het is daarbij belangrijk dat het passend onderwijs wordt geëvalueerd. Daar is al een website voor ingesteld: evaluatiepassendonderwijs.nl. Dan zal blijken of er de juiste keuzes zijn gemaakt.
3 reacties
Gegevens Rijksoverheid: “Het aantal kinderen dat niet ingeschreven staat op een school is gedaald van 5000 leerlingen in 2016 naar 4500 leerlingen in 2017. Dat betekent dat meer kinderen een plek krijgen op school.” Maar daarnaast staat er ook:
” Het aantal kinderen dat langer dan 4 weken niet naar school gaat (maar wel is ingeschreven) daalt van 4300 naar 4100 leerlingen.” Minister Arie Slob geeft aan dat de groep leerlingen die langer dan 3 maanden thuiszit nog onverminderd groot is. Vele ouders zijn ongerust en maken zich zorgen. Zij geven aan dat kinderen langdurig ziek thuis zitten omdat er geen passende vorm van onderwijs voor hen is. Wie pakt dit op? En is de samenwerking tussen zorg en onderwijs wel voldoende en hoe wordt die gefaciliteerd?
Dienie Koolen
9 april 2018 / 08:49Zorg en onderwijs zijn zeker niet voldoende op elkaar afgestemd. Zodra het kind met begeleiding op school komt, ontstaat er (te) vaak een ” nieuwe” 0 situatie. Het kind wordt aan alle kanten ” de maat genomen” vaak zonder goed overleg met de partijen die het kind al vanaf de geboorte kennen. ( logopedist, fysiotherapeut).
Samen om te tafel met alle partijen die het kind al kennen is helaas geen vanzelfsprekendheid.
Jettie Buma
10 april 2018 / 11:32Dank voor je aanvulling Jettie. De knelpunten tussen onderwijs en zorg maak ik als logopediste ook dagelijks mee. Samenwerking tussen beide ministeries met ook zorgverzekeraars over de gevolgen van beleid zijn zeer belangrijk. In de eerstelijn worden we soms niet gevraagd voor overleg, soms denkt men dat we onbetaald aanschuiven en veel collega’s in het onderwijs zijn helaas wegbezuinigd. Vaak is er ook te weinig tijd in speciaal ( basis) onderwijs voor zorg en wordt gedacht dat dit in de eerstelijn opgelost kan worden. De zorgverzekeraars verbazen zich dan echter over meer zorg/logopedie aldaar. Duidelijk is dat de kinderen nooit de dupe mogen worden.
Vele ouders en belangenbehartigers maken zich zorgen om het aantal thuiszitters. Hierbij een aantal reacties van twitter:
‘Nog meer vrijstellingen, dat is geen oplossing. Voor elk kind een onderwijsbudget zodat er altijd onderwijs op maat mogelijk is. OCW bezuinigt met meer vrijstellingen dat is een enorme perverse prikkel die er echt uit moet.’
‘Vertrouwde zorg die thuis geboden wordt ook op school kunnen inzetten. Ontschotten zorg lijkt me belangrijk.’ Kind met autisme zit al 5 jaar thuis.
‘ #wiepakthetop, nieuwe actie rond kinderen die thuis zitten zonder passende onderwijs mogelijkheden. Voor onze kinderen vaak al te laat maar dit vraagt om een structurele oplossing zodat geen kind tussen wal en schip valt in het onderwijs’
‘Gedragswerk heeft in elk geval geen subsidie meer en is vleugellam.’
‘Onderwijs is gewoon een kinderrecht’
En ik las dat een lid van de Tweede Kamer berichtte dat de onderwijscommissie van de Tweede Kamer besloten had om een hoorzitting te gaan organiseren over #passendonderwijs.
De knelpunten onder de aandacht brengen en oplossingen zoeken is zeer belangrijk.
Dienie Koolen
10 april 2018 / 14:42