Polderen in de Achterhoek

Eigenlijk zegt Marcel Daniëls niets nieuws in zijn rol als verkenner van hoe het nu verder moet met de twee ziekenhuizen die al zo lang overhoop liggen met elkaar, Slingeland in Doetinchem en Streekziekenhuis Koningin Beatrix in Winterswijk.

Hij zegt dat niet op basis van inhoudelijke afwegingen is besloten tot defusie maar op basis van verstoorde verhoudingen. En hij zegt dat beide ziekenhuizen – en vooral het SKB – zelfstandig kwetsbaar zijn. Dat wisten we al.

Het is dus te hopen dat het spreekwoord ‘vreemde ogen dwingen’ zijn werk doet in de Achterhoek, want dat er een oplossing moet komen voor het al zo lang voortsudderende conflict is wel duidelijk. Wat nu staat te gebeuren is typisch Nederlands: polderen.

“..maar het kan ook een kakelend kippenhok worden waarin alle partijen vooral hun eigen zegje willen doen..”

Daniëls gaat een regionale klankbordgroep voorzitten waarin beide ziekenhuizen in gesprek gaan met de andere belanghebbende partijen in de regio: de eerstelijns zorgaanbieders, lokale openbare bestuurders en zorgverzekeraars.

Dat kan twee kanten opgaan. Het kan een doorbraak opleveren, maar het kan ook een kakelend kippenhok worden waarin alle partijen vooral hun eigen zegje willen doen en dus niet dichter bij elkaar komen. Wat zich de afgelopen paar jaar daar in de Achterhoek heeft afgespeeld, voorspelt weinig goeds.

Minister Tamara van Ark heeft er desondanks vertrouwen in. Zij stelt ervan uit te gaan dat het advies van verkenner Daniëls op draagvlak kan rekenen. Dat is te hopen. Polderen kan mooie resultaten opleveren. Maar als het op drijfzand gebeurt, is het resultaat erg voorspelbaar.