Politieke erfenis

Minister Edith Schippers van VWS stelt dat de zorgverzekeraars een bedrag van zo’n 2 miljard euro uit hun financiële buffers kunnen inzetten om de verhoging van de zorgpremie volgend jaar beperkt te houden. Dat ze onaangenaam verrast is door de verhoging met 9,25 euro per maand waarmee de kleine zorgverzekeraar DSW vorige maand kwam, is begrijpelijk. Maar ze weet heus wel dat ze met het voorstel waarmee ze nu komt alleen maar voor eigen parochie preekt.

Natuurlijk kunnen de zorgverzekeraars nog een keer fors interen op hun reserves, maar een structurele oplossing om de premieontwikkeling in de hand te houden is dit niet. Ze weet dat de zorg de komende jaren duurder zal worden en dat dit grotendeels stelselonafhankelijk (en dus moeilijk beïnvloedbaar) is, en ze weet ook dat de hoge reserves die de zorgverzekeraars aanhouden deels hiermee te maken hebben, maar voor een belangrijk deel ook met Nederlandse en Europese wetgeving.

Kortom, Schippers – die al heeft laten weten in een volgend kabinet niet te willen terugkeren als minister van volksgezondheid – zadelt met deze oplossing haar opvolger met een probleem op. Die opvolger draagt dan de politieke verantwoordelijkheid voor de forse premieverhoging die onvermijdelijk voor 2018 zal worden afgekondigd. Ook de verzekerden zijn dan de dupe.

Dit is niet de erfenis die een minister moet willen achterlaten. Als ze aan het einde van haar bewindsperiode nog iets wil betekenen voor de zorg, is een heroriëntatie op het eigen risico veel meer aan de orde. De roep hierom wordt steeds luider en ook de PVV komt nu met een voorstel hiertoe. Ze moet zelf toch met iets beters kunnen komen, denk je dan.