Postbus 51

Eén zin springt eruit in het betoog van de zes ziekenhuisbestuurders die zich zorgen maken over het feit dat de overheid vooral kijkt naar de ziekenhuizen, in haar streven om de kosten van de gezondheidszorg terug te dringen. Bij hun waarschuwing dat de wachtlijsten in de ziekenhuizen zullen toenemen, schrijven deze bestuurders: ‘Specialisten en huisartsen ervaren dat patiënten dat vaak niet acceptabel vinden, al is het medisch best te verantwoorden om wat langer te wachten met een behandeling’.

In de discussie over het terugdringen van de zorgkosten horen we heel veel over substitutie van zorg van tweede naar eerste lijn, over eHealth, over preventie en over grenzen aan medisch handelen. Maar de patiënt/verzekerde wordt in die discussie nog vrijwel nergens op aangesproken. Die is verzekerd en heeft dus recht op zorg. Dat dan de ambitie van de overheid om de zorgkosten terug te dringen niet kan worden waargemaakt, wekt geen verbazing. Dat het zorgsysteem vastloopt evenmin. De zorgkosten structureel terugdringen zal nooit gaan lukken als we er niet zelf van overtuigd zijn dat dit nodig is en dat we er ook een bijdrage aan moeten leveren. Niet alleen door verantwoord gebruik te maken van zorg en ook zelf verantwoordelijkheid te nemen voor onze gezondheid. Maar ook door te accepteren dat de feiten zijn zoals ze zijn. Dat ‘niet acceptabel vinden’ wijst erop dat we daar nog niet erg van doordrongen zijn.

De waarschuwing van die zes bestuurders gaat dat niet veranderen. Het is zelfs de vraag in hoeverre die überhaupt het grote publiek gaat bereiken. De overheid laat hier een taak liggen. Zullen we Postbus 51 weer van stal halen?

Delen