Pottenkijkers

Dierenarts Henk den Hartog vertelde eerder op deze plek een verhaal over een voor hem onvergetelijke belevenis in zijn spreekkamer. Deze keer, bij uitzondering, vertelt hij over een kwestie die een collega van hem niet licht zal vergeten.

Tekst: Henk den Hartog | Beeld: Marcel Leuning

Niet alleen ik, maar al mijn collega’s maken mooie en gekke situaties mee, alleen schrijven zij die niet op. Heel veel onvergetelijke momenten – die eigenlijk hartstikke leuk zijn om in een column of verhaal te verwerken – raken dan in de vergetelheid. Daarom teken ik dit verhaal, dat door een collega beleefd is, op.

Mijn collega werkte in de landbouwhuisdierenpraktijk en werd op een zondagmiddag gebeld om een verlossing te doen bij een koe. Op die dag was de vrouw van de veehouder jarig, dus er was een hoop volk aanwezig. De komst van de dierenarts wekt meestal de interesse van eenieder, zeker als er mensen bij zijn die niet van het platteland komen. De collega kon dus niet klagen over gebrek aan belangstelling.

In rijen opgesteld stonden de verjaardagsgasten vanachter de koe naar de zwetende dokter te kijken. Toen na een tijdje tobben bleek dat het kalf via een keizersnede moest worden gehaald omdat het via de natuurlijke weg niet zou lukken, was het ‘feest’ voor de toeschouwers compleet. Want hoe vaak in je leven zie je nu een keizersnede als je niet van boerenkomaf bent?

Hij dacht dat het ongezien was gebleven, maar niets was minder waar

De dokter haalde zijn spullen uit de auto en begon de koe te scheren. Tijdens dat laatste merkte hij dat hij eigenlijk eerst nog even een plasje moest doen, maar omdat er zo veel volk was, stelde hij dat uit totdat het werk gedaan zou zijn.

De keizersnede verliep vlot en terwijl mijn collega zijn instrumenten bij elkaar zocht en zijn armen waste, zei hij tegen de toeschouwers: “Gaan jullie maar vast, dan ruim ik nog even mijn rommel op.”

Het was zijn bedoeling om, als de pottenkijkers eenmaal allemaal weg waren, in de mestgang (de zogenoemde grup) snel een plasje te plegen. Dus toen iedereen weer weg was en de dokter zijn spullen had gepakt, deed hij snel en ongezien zijn plasje. Tenminste, hij dacht dat het ongezien was gebleven. Maar niets was minder waar. De boer had namelijk in de voorgaande week een gloednieuw videobewakingssysteem aangelegd, zodat hij vanuit huis zijn koeien in de gaten kon houden. En laat mijn collega nu precies voor de camera zijn plasje hebben gedaan. Toen hij dat hoorde, was voor hem in ieder geval duidelijk waarom de stemming zo lacherig was toen hij binnenkwam voor de beloofde kop koffie met gebak. Het moet een hilarisch gezicht zijn geweest, die dierenarts zo pontificaal voor de camera.

Iedere medisch professional heeft wel een patiënt (gehad) die hij of zij nooit vergeet. Omdat de omstandigheden zo bijzonder waren, het behandeltraject aangrijpend, of juist omdat zich iets grappigs voordeed in het contact. In deze reeks leest u hun verhalen.

Delen