Presenteerblaadje

De roep om het aantonen van kwaliteit van zorgverleners lijkt niet te stuiten. Als beroepsgroepen hebben we een lange historie in de zorg met kwaliteitsregisters. Andere beroepen kunnen hier een puntje aan zuigen. Vele studiedagen, intervisie-uren, kwaliteitskringbijeenkomsten, enzovoort moeten aangetoond worden. En alles wordt betaald uit eigen zak en gedaan in eigen tijd. We presenteren het aan ieder die het maar wil zien.

De eisen worden constant aangescherpt. De onderbouwing hiervoor leidt soms tot heftige discussies. In ons vak was dat bijvoorbeeld over wat nu een echt onderwerp voor een kwaliteitskring mocht zijn. Pas na heftige kritiek op het Kwaliteitsregister Paramedici werden eisen wat naar beneden bijgesteld. Waar komt die drang om de eisen zo op te vijzelen vandaan? Waar is het vertrouwen? Vanuit intrinsieke motivatie voor de beste zorg kan ik stellen dat zorgverleners zich een slag in de rondte nascholen.

‘Waar komt de drang om de kwaliteitseisen voor zorgverleners steeds maar weer op te vijzelen vandaan?’

En nog blijft, naast de al behaalde diploma’s en masters, de roep om meer transparantie komen. Dus worden er kwaliteitstoetsen opgetuigd. Onze beroepsvereniging initieerde dat ook, waarschijnlijk vanuit de roep vanuit zorgverzekeraars. Dit kostte vele uren en werd tot in de puntjes uitgewerkt. Een paar zorgverzekeraars schoven aan bij de vergaderingen. Er werden discussies gevoerd over wat er wel en niet in moest staan. Of het kwam door de hete adem in de nek van verzekeraars en beleidsmakers weet ik niet, maar de eisen waren erg hoog.

Wat ik de beroepsvereniging aanreken, is dat de geldigheidstermijn van de toets zeer kort was. Qua dure betalingen aan auditbureaus en tijdsinvestering was dit over de top. Waar was het vertrouwen in de leden? En toen vanuit de SMART-behoefte niet alleen subdoelen maar ook nog sub-subdoelen zichtbaar moesten zijn bij elk lukraak gekozen dossier heb ik als docent bezwaar aangetekend. Na lang aanhoudende kritiek van de leden zijn de werkwijze, de termijnen en de doelen wat aangepast.

In plaats van het product ‘kwaliteitstoets’ te verkopen aan de zorgverzekeraars met daarbij de investering die ervoor nodig is, werd het op een presenteerblaadje overhandigd. Wij betalen zelf de toets en uren hiervoor en wat er als tegenprestatie komt is maar de vraag. Niet elke zorgverzekeraar hanteert de toets, maar er zijn er ook die er mee aan de haal gaan en er zelf nog eisen bovenop gooien. Voldoe je naast alle goede vinkjes daar dan niet aan, dan gaat de tariefverhoging alsnog niet door. Samen aan tafel stelt dus niets voor. Ook leek het een reden om het basistarief zeer laag te houden.

Welke kwaliteitsinstrumenten en welke cijfers door ons ook worden gepresenteerd op het al volle dienblad: verzadigd lijken sommigen nooit.

Delen