Publiek doel

Moet de leeftijdsgrens voor bevolkingsonderzoek darmkanker omlaag, zoals vorige week werd voorgesteld in een open brief in de Telegraaf? Dit is een onderwerp dat een stevige wetenschappelijke discussie verdient. Hoewel de opstellers van de open brief suggereren dat die al is afgerond – de Europese richtlijnen zijn al jaren ‘glashelder’, stellen ze – woedt die in de praktijk nog volop.

Dit werpt de vraag op welk doel wordt gediend met het plaatsen van een oproep in een publiek medium als de Telegraaf. Van aanbieders van een total body scan zijn we gewend dat ze via de publieke media aandacht vragen voor hun zaak, van wetenschappers die screening onder de aandacht willen brengen minder. Toch gebeurt dat ook hier. Het wordt weliswaar gepresenteerd als een open brief aan minister Bruno Bruins, maar die kun je ook geadresseerd aan Parnassusplein 5 in Den Haag op de bus doen of naar hem mailen. Met de gekozen werkwijze wekken de opstellers de indruk meer de publieke opinie te willen beïnvloeden dan de mening van de minister.

Kanker opsporen is geen doel op zich

Bij het informeren van het algemeen publiek mag volledigheid van informatie worden verwacht. De opstellers schrijven wel dat de screeningsleeftijd terugbrengen van 55 naar vijftig jaar ‘duizend extra gevallen per jaar kan schelen’, maar ze schrijven er niet bij of daarmee ook levens worden gered. Kanker opsporen is geen doel op zich. Ook schrijven ze niet over de nadelen die aan screening verbonden zijn. Ethicus Gert van Dijk zette de discussie daarover een paar jaar geleden al op scherp door op Twitter te melden: ‘Darmkankerscreening is de enige vorm van screening waar je als gezond mens aan dood kunt gaan’. Die zou als krantenkop ook interessant zijn.

Delen