Retourtje Noordkaap

Het lijkt ver, naar de Noordkaap rijden en weer terug. Maar dat valt reuze mee. Al wat u nodig heeft, is een week of vier vrij en een auto volgepropt met kampeerspullen. Verder is het eigenlijk gewoon een kwestie van gaan.

Tekst en beeld: Monique van Gaal

De voorbereiding gebeurt in alle rust. We hoeven immers geen vliegtuig of boot te halen. Na een uitgebreid ontbijt is het zover. We stouwen op ons gemakje de kofferbak vol en wanneer we zeker weten dat we niets vergeten zijn, is het ‘instappen en wegwezen’. 

Door het lieflijke, groene Deense landschap rijden we naar Kopenhagen, bezoeken er in sneltreinvaart de kleurrijke haven – Nyhavn – en verbazen ons over de drukte bij het befaamde maar erg tegenvallende zeemeerminnetje. Over de acht kilometer lange Sontbrug – bekend van de misdaadserie The Bridge – rijden we Zweden binnen.

Hoe noordelijker we komen, hoe langer de dagen worden. En het weer: daar is werkelijk geen pijl op te trekken. De zomerse temperaturen in Vänersborg aan het grote Vänernmeer, in het zuidwesten van het land, worden opgevolgd door noodweer met één centimeter dikke hagelstenen die het landschap in een mum van tijd wit kleuren. 

Door eindeloze bossen en langs ontelbare meren waaraan het uitstekend picknicken is, vervolgen we onze weg over de E45 naar het uiterste noorden van Zweden. Een paar honderd kilometer rijden per dag volstaat, de rest van de dag is er om te genieten. Is het mooi weer, dan zetten we de tent op. Een groot deel van de nacht blijft het licht, maar we slapen er niet slechter om. Bij slecht weer betrekken we een van de eenvoudige blokhutten met twee kale stapelbedden die overal langs de route te vinden zijn.

Kudde rendieren

De natuur wordt met de dag mooier, ruiger, stiller. De nachten alsmaar korter, tot niet bestaand. De wegen rustiger en de campings kleiner en primitiever. Plaatsnamen komen ineens in het Zweeds én het Samisch. En dan zijn daar de vele rendieren. Bij een eerste blik op zo’n kudde die op zijn dooie gemakje de autoweg benut, denk je nog dat het simpelweg een kwestie van mazzel is. De volgende paar honderd kilometer doen echter beseffen dat het aantreffen van een dergelijk tafereel gewoon is in deze contreien.

Jokkmokk op de poolcirkel stelt niet veel voor – een cafeetje met wat souvenirs – maar we beschouwen de plek toch als een mijlpaal van formaat. Nog ‘maar’ een kilometertje of duizend te gaan. Ook het bereiken van de grens met Finland voelt als een mijlpaal. Een kort stukje over de kaarsrechte E8, en dan rijden we alweer het volgende land binnen: Noorwegen. Wat een totaal andere wereld! Besneeuwde toppen en ruige bergwanden bezaaid met donderende watervallen. Ineens is het gedaan met de lieflijke panorama’s. Vanaf nu is het woest natuurschoon dat de klok slaat. De bochtige kustroute (E6) voert langs diepe fjorden en is werkelijk prachtig. We zijn helaas niet de enigen die daar zo over denken. Het is hier drúk. Auto’s, campers, fietsers: allemaal toeristen die – net als wij – een doel voor ogen hebben: de Noordkaap van hun bucketlist weg te kunnen strepen.

Het is laat in de avond als we – twaalf dagen en 4000 kilometer later – aankomen bij het reusachtige Scandic hotel waar we zullen overnachten. Voor de volgende dag is zeer slecht weer voorspeld, dus we aarzelen geen moment en maken ons direct weer uit de voeten voor de laatste 30 kilometer naar de kaap. Het weer op deze mythische plek zou doorgaans zó belabberd zijn, dat menig reiziger de kaap weer verlaat zonder hem gezien te hebben. Maar wij kunnen ons geluk niet op: de zon schijnt, het is windstil en wát een uitzicht! Staand op de steile rotsen zien we plots een cruiseschip de kaap ronden. Hoe compleet kan een idyllisch plaatje zijn?

Noordkaap

 En toch zijn we benieuwd hoe het voelt om de kaap te bezoeken en er niets, maar dan ook niets van mee te krijgen. We besluiten het te gaan beleven en rijden er de volgende ochtend nogmaals heen. Stapvoets ditmaal, door een dichte mist met slechts enkele meters zicht. De loeiharde, ijskoude wind is snijdend. Onze mobieltjes draaien overuren; we maken er het ene na het andere filmpje mee, van haren die strak naar achter worden gewaaid en van gezichten die in vreemde vormen worden gekneed door de buitenaards krachtige windvlagen. Intens voldaan, blij de Noordkaap ook in zijn meest gangbare gedaante te hebben aanschouwd, stappen we de auto weer in voor de terugreis naar Nederland.

Bijzonder dorp

Ik merk dat het wegvallen van een doel de gemoedsrust nog verder kalmeert. De Noordkaap is in the pocket, en die euforie maakt plaats voor het verlangend uitzien naar het volgende onderdeel van onze reis: de lange rit terug naar het zuiden, dwars door het langgerekte Finland, en via de op de grens van de Botnische Golf en de Oostzee liggende Åland eilanden.

Parlementsgebouw van Karasjok

Per toeval belanden we in Karasjok. Een bijzonder dorp, zo blijkt, want hier zetelt het Noorse Sami-parlement. Bijna iedereen in Karasjok is Sami, een van oorsprong nomadisch volk dat de noordelijke delen van Noorwegen, Zweden, Finland en Rusland bevolkt. En toch spreekt vrijwel niemand het Samisch, een aan het Fins verwante taal. Niet zo gek – zo wordt ons verteld – want een Samische standaardtaal is er eigenlijk niet, daarvoor zijn de verschillen per gebied te groot. Woonden de Sami vroeger nog in lavvu – tenten die gemakkelijk te verplaatsen zijn – vandaag de dag verschilt hun leven nog nauwelijks van dat van andere Scandinaviërs. Ook hun traditionele kleurrijke kleding ontbreekt in het straatbeeld. Daarentegen is het unieke parlementsgebouw wel opvallend, het heeft de vorm van een lavvu. Dit hypermoderne gebouw van glas, hout en staal heeft al tal van prijzen gewonnen en is op werkdagen te bezichtigen. Parlementsleden komen viermaal per jaar samen om de belangen van de Sami te bespreken, maar hun taak naar het Noorse parlement toe is slechts een raadgevende. De jonge gids leidt ons naar de houten raadszaal. “Jazeker, ook ik ben een Sami,” vertelt hij trots, “maar een ieder die wil kan Sami worden, als je dit maar in je hart zo voelt.” 

Nog maar 18 kilometer tot aan de Finse grens. Hier begint de E75: de lange, lange weg die Finland doorkruist. Ónze weg voor de komende dagen. Voor de tweede maal passeren we de poolcirkel, in Rovaniemi – naar verluidt de enige echte woonplaats van de Kerstman. Het blijkt een trekpleister van jewelste. Menig touringcar met Aziatische vakantievierders maakt hier een stop. 

Het stukje route dat langs de kust voert, tussen de steden Kemi en Oulu, smeekt om een overnachting. Maar het is een kust zonder kustgevoel. Het theekleurige water kabbelt zachtjes tegen de met keien bezaaide, rieten oevers.

Reizen door Finland gaat razendsnel. Rustige, kaarsrechte wegen die eindeloze bossen doorkruisen. Bossen en meren, meren en bossen, dat is Finland ten voeten uit. Soms stoppen we voor een wandelingetje, over plankenpaden door een moeras, langs vleesetende plantjes. En staan plots oog in oog met een muisstille adder. 

Buitenlandse toeristen hebben Finland nog nauwelijks ontdekt. De kleine campings worden bevolkt door een handjevol zwijgende Finnen, die steevast om negen uur al in bed liggen. Een apart volk, teruggetrokken maar toch ook buitengewoon vriendelijk. De kerels ogen ruig en stoer, met lange baarden en tatoeages. Toch schijnen de vrouwen hier de broek aan te hebben.

Bij het dorp Jousta betrekken we een blokhutje in een onwaarschijnlijk weelderige omgeving, pal aan een aanlokkelijk meer. Voor het eerst tijdens deze reis kunnen we het niet over ons hart verkrijgen de plek al na één nacht te verlaten. Waren de voorafgaande dagen al een en al in lijn met het landschap – rustgevend en overweldigend – hier wordt daar nog eens een schepje bovenop gedaan. 

Eilandhoppen

We vervolgen onze reis. Plaatsnamen worden nu zowel in het Fins als in het Zweeds aangegeven. Namen die werkelijk in níets op elkaar lijken: zo heet de stad Turku in het Zweeds Åbo. 

En dan Helsinki, mijn favoriet onder de Scandinavische steden, zo zal blijken. Een verademing om te zien hoe deze luisterrijke stad nog altijd niet wordt overspoeld door toeristen. We slenteren over de majestueuze Esplanade, brengen een bezoek aan de witte Lutherse Domkerk aan het ruime Senaatsplein, en vergapen ons aan het drukke interieur van de donkerbruine Russisch-orthodoxe kerk. Voor koffie met een kaneelbroodje begeven we ons naar de oude markthal aan de haven. 

Helsinki

Eilandhoppen via de Åland eilanden is een geweldige manier om van Finland naar Zweden te reizen. Vanuit Kustavi, aan de Finse zuidwestkust, is het een kort overtochtje per ‘grootste kabelpont van Finland’. Dan volgt de ferry die ons in een half uurtje naar het eerste eiland, Åva, brengt. De Åland eilanden vormen een autonome regio binnen Finland, maar er wordt uitsluitend Zweeds gesproken. De eilanders hebben een eigen vlag, eigen kentekenplaten, en zelfs een eigen internetextensie (.ax). De tienduizenden rotseilanden en scheren die in het ondiepe water maar net hun hoofd boven water weten te houden, zijn met elkaar verbonden door talloze dijken. Daar waar nodig pakt men de veerboot. Om op het hoofdeiland te geraken, hoppen we van eiland naar eiland. We besluiten dat het tijd is voor een paar dagen ‘vakantie’ en betrekken een rustiek, roodbruin houten huisje met zeezicht. Ook het weer zorgt voor een ultiem zomervakantiegevoel; het is warm en de zon schijnt volop. 

Åland eilanden

Het ene na het andere reusachtige schip doet de haven van Mariehamn, de hoofdplaats van de archipel, aan. Het wachten is op de Galaxy, die ons in vijfenhalf uur naar Stockholm zal brengen. Aan boord heerst een jolige stemming, en om Zweden binnen te komen moet door deze of gene wel even geblazen worden. 

Het oude centrum van Stockholm is ontegenzeglijk mooi, maar het gemis van de Finse stilte is groot. Grote groepen toeristen schuifelen mét ons door
de fotogenieke straatjes, langs imposante kerken en schilderachtige huizen. Het uitzicht vanaf de stadhuistoren is subliem, dat moet gezegd worden.

 

Stockholm

En toch, het is fijn om na een paar uurtjes rijden terug in de natuur te zijn, ditmaal aan de rand van het langgerekte Vättern meer. We overnachten even ten noorden van Gränna, een lieflijk dorp dat uit slechts één lange straat vol bonte houten huizen bestaat. Toeristen hebben deze ‘snoephoofdstad van Zweden’ allang ontdekt, maar de sfeer is er nog steeds optimaal. In menig winkeltje wordt ‘polkagrisar’ verkocht: zuurtjes en zuurstokken. 

En dan gaat het snel. We maken de korte overtocht ditmaal per ferry, van Helsingborg naar Helsingør in Denemarken. Nog één nachtje slapen aan de Deense kust, waar de stranden op de onze lijken. Het is alsof we alweer een klein beetje thuis zijn.

Fly-drive Noordkaap

Staat de Noordkaap hoog op uw wensenlijstje maar wilt u niet de hele route per auto afleggen? Als Arts en Auto-lezer ontvangt u bij Pharos een eenmalige korting van € 100,- bij boeking van een fly-drive naar het hoge noorden (actiecode: PH-AA100).

U vliegt vanaf Rotterdam per Transavia naar Skellefteå (Zweden), waarna u per huurauto via onder meer de Vesterålen en Tromsø naar de Noordkaap rijdt. De terugreis voert via onder andere de Sami-hoofdstad Karasjok, het Inari-meer en Rovaniemi. 

  • Prijs vanaf € 1.595,- p.p.
  • Inclusief onder meer uw vliegreis, één stuk ruimbagage van max. 20 kg p.p., 14 overnachtingen met ontbijt in 3- en 4-sterrenhotels, 15 x 24 uur autohuur (Seat Ibiza of gelijkwaardig) en tolgeld voor automatisch geregistreerde tolwegen.
  • Niet -inbegrepen o.a. € 20,- reserveringskosten en eventueel afkoop eigen risico huurauto (circa € 13,- per dag).
  • Vertrek op woensdag van 3 juli t/m 21 augustus 2019
  • Meer (prijs)info en boekingen, bel 023 554 28 70 met zoekcode 18155 of zie pharosreizen.nl/gelezen-in/arts-en-auto

Noordkaap per eigen auto

Heeft u de tijd? Pharos biedt ook een 20-daagse rondreis waarbij u, na de overtocht per nachtboot Kiel – Göteborg,  dwars door Zweden en Finland (inclusief een boottocht van Stockholm naar Turku) richting Noordkaap rijdt. Terug volgt u de kustroute die u langs onder meer Tromsø, de Lofoten en Trondheim voert. In Oslo neemt u de ferry naar het Deense Frederikshavn. 

  • Prijs vanaf € 1.549,- p.p. l (o.b.v. 2-psk/hut). Ook op deze reis ontvangt u als Arts en Auto-lezer een korting van € 100,- (per boeking, o.v.v. actiecode PH-AA100)
  • Inclusief onder meer 16 nachten in 3- en 4-sterrenhotels met dagelijks ontbijt, drie ferryovertochten inclusief uw auto, drie overnachtingen in een binnenhut met ontbijt, De Groene Reisgids Scandinavië van Michelin (1 per reservering) en ANWB-wegenatlas Zuid-Scandinavië (1 per reservering).N.b.: er is ook een 25-daagse variant.
  • Vertrek dagelijks (m.u.v. donderdag) t/m 7 september 2019
  • Niet inbegrepen o.a. € 20,- reserveringskosten
  • Meer (prijs)info en boekingen, bel 023 554 28 70 met zoekcode 44533 of zie pharosreizen.nl/gelezen-in/arts-en-auto

Delen