Roadtrip door Wales

Grillige kusten met eenzame baaien en hier en daar een vissersplaatsje. Maar ook: een bergachtig, leeg binnenland boordevol schapen. Welkom in Wales, een van de minder bekende uithoeken van Groot-Brittannië waar rustzoekers, natuurvorsers én boekenwurmen hun hart kunnen ophalen.

Tekst en beeld: Jurriaan Teulings

Er rolt een schaap de heuvel af. Het beestje is geschrokken van mij en omhoog gerend, maar de helling is te steil, het gras te hoog, de wol te wollig – de zwaartekracht wint. Aan de geroutineerde manier waarop ze na haar tuimeling op haar pootjes landt, valt af te lezen dat haar dit wel vaker overkomt. Vooruit, het is vroeg, een uurtje of half zeven, en ik ben waarschijnlijk de eerste voorbijganger van de dag. Er zijn sowieso niet zoveel mensen, hier in de heuvels van Snow-donia. 3,1 miljoen mensen, 10 miljoen schapen. Dat is Wales. 

Het gros van de mensen woont in kleine steden langs de zuidkust: Cardiff, Swansea, Newport. Het binnenland is leeg en woest met her en der anderhalve-man-en-een-paardenkop-dorpjes. Pittoresk zijn ze wel, maar buiten de pub om valt er vaak niet zo vreselijk veel te beleven. Vooral in Snowdonia National Park, het leegste, hoogste en mooiste stukje van dat binnenland, is het wandelen wat de klok slaat. 

Gisteren ben ik vanuit Cardiff hierheen gereden. Drieënhalf uur noordwaarts volgens de routeplanner, maar ik heb er op mijn gemak de hele dag mee gevuld. Eerst naar Penderyn, de enige whiskystokerij van het land, waar me werd verteld dat de whisky uit Wales minder
zwaar en vettig is dan die uit Schotland. Heel uitgebreid had ik niet geproefd, zo in de ochtend, dus de fles die ik kocht, beoordeelde ik vooral op het etiket. Daar stond een portret van Dylan Thomas op, de wereldberoemde schrijver en dichter uit Wales die ooit trots 18 glazen pure whisky soldaat maakte en zichzelf niet veel later het graf in dronk. 

Klik op de afbeelding voor meer foto’s

Rond het lunchuur arriveerde ik in Hay-onWye. Het regende en de straten waren verlaten; iedereen schuilde in de boekwinkels, waarvan dit dorp met slechts 1600 zielen er maar liefst 39 telt. Dat Hay-on-Wye officieel hét boekendorp is – niet alleen van Wales, maar van de wereld – weet elke literatuurliefhebber dankzij het wereldberoemde Hay Festival dat hier jaarlijks eind mei wordt gehouden. Dat is inmiddels zo uit de kluiten gewassen, dat een compleet tentendorp wordt opgetuigd om de honderdduizenden bezoekers plek te geven. Bill Clinton heeft het na een bezoek treffend ‘The Woodstock of The Mind’ genoemd. Ook buiten het seizoen bleek Hay-on-Wye een prima plekje om tussen de boeken mijn besef van tijd even te verliezen. 

Pas aan het einde van de middag kwam ik aan in Snowdonia. Er wachtte een knusse kamer in een historisch hotel, gelegen in een muisstil gehucht aan de oever van een langgerekt meer. De eigenaar drukte me op het hart vroeg op te staan. Enerzijds voor een verfrissende duik in het meer aan de overkant van de straat, waar ik weinig voor voelde, en anderzijds om een glimp op te vangen van de otters die er vooral rond het ochtendkrieken actief zijn. Vooruit dan. Of ik die otters heb gezien, weet ik niet zeker. Ergens in de verte misschien. Maar het mag de pret niet drukken. Het is een genot om het dal te zien ontwaken, tuimelende schapen incluis. Het uurtje dat ik langs het meer loop, kom ik geen mens tegen. Het vaalgroene, door gletsjertongen gepolijste landschap is het Wales van ansichtkaarten. Alles is langgerekt. Het meer, de bergen, het leisteen op de hellingen en in de muren. Vlak achter het hotel rijst de helling dramatisch omhoog, als een golf die op het punt staat het hele dal te vermorzelen. 

Later op de ochtend maak ik een fietstocht door het nabije Coed y Brenin Forest Park, waar een uitgebreid netwerk van fietspaden is aangelegd en op alle niveaus kan worden gemountainbiket. Ik kies een route door een prachtig woud die na een voorzichtig begin snel losbarst in een heerlijk neerwaarts hobbel- en slingerparcours tussen torenhoge lariksen, dat uiteindelijk wel met een stevige klim terug naar het startpunt moet worden bekocht. 

Excentrieke architect

Vlak buiten het park wacht Portmeirion, een hoogst eigenaardig resort op een heuvel boven de monding van de rivier Dwyryd. Het is het levenswerk van de excentrieke architect Sir Clough Williams-Ellis die hier vijftig jaar lang met tomeloze energie en toewijding een Italiaansachtig fantasiedorp heeft aangelegd. Het zou losjes zijn gebaseerd op Portofino, hoewel dat bijvoorbeeld de bouw van een enorm Boeddhabeeld niet in de weg heeft gestaan. 

Britten zijn er gek op, deels uit nostalgie omdat de jaren 60-serie The Prisoner er werd gefilmd, en deels omdat men hier een beetje kitsch best waarderen kan. In de late namiddag is dat ook een stuk makkelijker, als met de laatste dagjesmensen ook het Efteling-gevoel wegebt. ’s Avonds is het dorp alleen toegankelijk voor wie er een bed of een tafel heeft gereserveerd. Het restaurant blijkt oprecht chic—de service en ambiance passen bij die van een luxehotel. Hetzelfde geldt voor de kamers. En mijn uitzicht over de baai waarin de Dwyryd vloeit, is ronduit adembenemend. Het is laagtij en bijna alles is drooggevallen behalve een paar meanderende linten in het zand. Die gloeien vurig op in het licht van de ondergaande zon. Er landt nog nét geen draak. Dit is dus ook Wales. 

KLM is de enige luchtvaartmaatschappij met directe vluchten van Schiphol naar Cardiff (in de lente vanaf circa € 135,- retour). Wie graag wandelt, kan in Wales zijn hart ophalen. Bijvoorbeeld op de nationale wandelroutes. Zo voert de Coastal Way (290 km) langs de volle lengte van Cardigan Bay, waar vissersdorpjes en baaien elkaar afwisselen langs de grillige kust. The Cambrian Way (300 km) daarentegen loopt geheel door het binnenland over de gebergten die gezamenlijk de noord-zuid-ruggengraat van Wales vormen. Zo doorkruist u twee nationale parken, Snowdonia en de Brecon Beacons, met ertussen de Cambrian Mountains. Denk: marktstadjes, bossen, meren en uitgestrekte leisteenmijnen. Ten slotte is er nog de North Wales Way (120 km) die een oude handelsroute langs de noordkust volgt. Het geheel is op elkaar aangesloten en wordt gezamenlijk The Wales Way genoemd. Zie ook ontdekwales.nl, visitwales.com en thewalesway.com.

Ledenvoordeel

Wilt uzelf ook eens kennismaken met Wales? Pharos Reizen biedt Arts en Auto-lezers een exclusieve korting op de autorondreis Prachtige kleuren van Wales.

Deze begint met de overtocht per Stena Line nachtboot (inclusief hutaccommodatie) naar Harwich. De volgende morgen rijdt u naar uw eerste hotel in het hart van nationaal park Brecon Beacons. In de dagen die volgen, voert de route u door het dunbevolkte, bergachtige groene hart van Wales, via Llangollen naar het indrukwekkende Snowdonia National Park. De route terug in zuidelijke richting naar Cardigan Bay laat u kennismaken met de prachtige kustlandschappen. Na een laatste overnachting in het Engelse Kent vaart u op dag twaalf in circa twee uur vanuit Dover naar Duinkerken.

  • Prijs vanaf € 1.064,- p.p. Let op: als Arts en Auto-lezer ontvangt u een eenmalige korting van € 75,- bij boeking vóór 31 maart (actiecode PH-AA75)
  • Inbegrepen o.a. de bootovertochten en elf overnachtingen met ontbijt in charmante drie- en viersterrenhotels (o.a. bed & breakfasts, inns en countryhotels).
  • Niet inbegrepen o.a. € 25,- reserveringskosten
  • Vertrek dagelijks van april t/m oktober 2020
  • Meer (prijs)info en boekingen bel 023 554 28 70 met zoekcode 18282 of zie pharosreizen.nl/gelezen-in/arts-en-auto

Delen