Samenwerken, maar natuurlijk
Elke patiënt met kanker in Nederland moet kunnen rekenen op optimale oncologische zorg die is afgestemd op haar of zijn individuele wensen en behoeften, volgens de laatste stand van de wetenschap, praktijk en ervaringsdeskundigheid. Deze visie op oncologische zorg stond beschreven in het Koersboek oncologische netwerkvorming 2015-2020 van IKNL, Levenmetkanker, NFU, NHG, NVZ en Soncos.
De titel Koersboek maakte meteen duidelijk dat deze visie een ambitie was, een doelstelling die in alle gevallen moest kunnen worden gerealiseerd, ongeacht in welk ziekenhuis de patiënt aan zijn patient journey begon. Zo’n ambitie is uitsluitend waar te maken als sprake is van optimale samenwerking, want niet ieder ziekenhuis biedt voor kankerdiagnostiek en -behandeling dezelfde mogelijkheden. Dat wisten de ziekenhuizen in Zuidoost-Nederland vijf jaar geleden ook al. Ze wisten alleen nog niet van elkaar waarin de ander goed was.
Samenwerken, dat kon toch helemaal niet in ‘dit op concurrentie gericht stelsel’?
De handtekening onder een samenwerkingsovereenkomst tussen die ziekenhuizen (en een radiotherapeutisch centrum) maken duidelijk dat dit nu definitief veranderd is. ‘Zo zijn patiënten via iedere instelling binnen het netwerk verzekerd van dezelfde oncologische topzorg’, lezen we. Een mooi voorbeeld van wat kan worden bereikt met samenwerking in de zorg. En daarvan kregen we deze week maar liefst twee voorbeelden, want er was ook nog het bericht van de Santeon ziekenhuizen, die een gezamenlijk calamiteitenjaarverslag delen met de buitenwereld, als basis om ziekenhuizen van elkaar te laten leren van calamiteiten. Deze ziekenhuizen zetten hiermee een belangrijke volgende stap in hun al bestaande samenwerking in calamiteitenonderzoek.
Maar samenwerken, dat kon toch helemaal niet in ‘dit op concurrentie gerichte stelsel’? Think again. Natuurlijk kan het wel. Als de patiëntenzorg er beter van wordt mag heel veel.
