Samenwerking

Vrijdagmorgen belt een van de huisartsen uit het gezondheidscentrum waar ik werk. Hij vertelt dat een mevrouw die tot voor kort elke week trouw haar medicatierol aan de balie kwam ophalen – met een doos chocolade voor de ‘lieve dames van de apotheek’ – begint aan haar laatste dagen. De gebruikelijke medicatie voor palliatieve sedatie is bij mevrouw gecontra-indiceerd en na advies van een anesthesioloog heeft de huisarts een alternatief gevonden.

Samen met de verpleegkundig specialist van het palliatief team komen we tot een juiste dosering en ik bereid die tot een medicatiecassette. Ook is er overleg geweest over hulpmiddelen die verder nodig zijn en die worden binnen een paar uur thuisbezorgd. Dat ons computersysteem ons tot driemaal toe aangeeft dat er geen vergoeding is door de zorgverzekeraar als de thuisapotheek dit levert, negeren we. Mevrouw slaapt twee dagen later thuis in haar eigen bed in.

‘Voor de lieve dames van de apotheek’

Versterking van de eerste lijn en een betere regionale samenwerking met als opdracht meer passende zorg is een van de speerpunten van het IZA. Zowel landelijk als regionaal wordt gesproken over de transformatieplannen om dit te bereiken. Bovenstaande is een voorbeeld van de driehoek huisarts, wijkverpleging, apotheek die al lang bestaat. We transformeren al naar een situatie waarin deze drie- (of veel-)hoeken makkelijker kunnen opereren, waarin we als zorgprofessionals over onze schaduw heen kijken en de patiënt centraal stellen.

Een passende bekostiging, digitalisering en minder administratieve lasten zullen zeker helpen. Maar deze zorg wordt ondanks de belemmeringen al dagelijks gerealiseerd. Niet omdat het in een plan staat, soms ook niet omdat het betaald wordt, maar omdat het de menselijke maat is. Laten we dat laatste bij alle transformatieplannen nooit vergeten.

Een paar weken later staat de weduwnaar van de mevrouw aan de balie met een grote doos chocola, ‘voor de lieve dames van de apotheek’.

Delen