‘Ik weiger mijn mond te houden’

Samen met haar man, DNA-expert Richard Eikelenboom, lost forensisch arts Selma Eikelenboom – Schieveld (62) geweldsmisdrijven op in Nederland en in de Verenigde Staten, waar het echtpaar sinds 2010 woont en werkt. 

Tekst: Martijn Reinink | Beeld: Nout Steenkamp

 

Ze leerden elkaar kennen op een cursus bloedsporenanalyse. Na een dag lang bewijsstukken onderzoeken, togen hun medecursisten, de jongens van de politie, om vijf uur richting de bar. Selma Schieveld en Richard Eikelenboom bleven. Zij wilden alle stukken zien. Zij wilden absoluut de zaak dichttimmeren.

Inmiddels zijn de forensisch arts en de DNA-expert dertien jaar getrouwd en hebben ze met Independent Forensic Services (IFS) een eigen forensisch onderzoekslaboratorium. Hun team bestaat uit acht medewerkers, die bemannen het fort in Hulshorst, een ultramodern lab in een oude boerderij. Zelf wonen Selma en Richard Eikelenboom sinds 2010 in Colorado, waar zij dagelijks – vaak ook ’s nachts – bezig zijn met wat hen bij elkaar heeft gebracht: het oplossen van geweldsmisdrijven. “Richard heeft altijd in de bergen willen wonen en we hebben geen kinderen of andere verplichtingen die ons in Nederland houden”, legt Selma Eikelenboom die verhuizing uit. “Bovendien hadden we in de VS al contacten in de advocatuur en de forensische wereld; er zouden wel zaken op ons pad komen.”

Selma Eikelenboom: “Ik wilde iets spectaculairs doen, iets met bloed en zo”

In Amerika werden ze bekend door de Tim Masters-case. Het echtpaar wist in 2008 aan te tonen dat hij ten onrechte was veroordeeld voor de moord op een 37-jarige boetiekverkoopster. Selma stelde vast dat de verwondingen op de wang van het slachtoffer afkomstig waren van een mes, Richard analyseerde de bloedspoor-patronen en vond het doorslaggevende DNA. Na negen jaar onschuldig te hebben vastgezeten, kwam Masters vrij. “Dat was onze doorbraak in de VS. Op dit moment spelen ongeveer 30 procent van onze zaken daar, 60 procent in Nederland en 10 procent in andere landen.”

Lees verder (pdf).

Selma Eikelenboom

Delen