Snijden in stenen
Royal HaskoningDHV publiceerde het rapport over haar zogeheten Delphi onderzoek, De transitie naar het zorglandschap van 2030. In de berichtgeving daarover staat deze bijzonder interessante passage: ‘In het Delphi onderzoek werd zelfs gesteld dat in 2030 het begrip zorgvastgoed niet eens meer bestaat. Als de integrale behoefte van de zorgconsument centraal staat en dus de behoefte aan eigen regie over gezondheid en over plaats en tijd van zorg, dan kan zorg immers overal plaatsvinden.’
Het is een passage die menig ziekenhuisbestuurder prikkende oksels zal bezorgen, omdat zij te kampen hebben met zorgvastgoed waarop doorgaans een forse hypotheek rust die nog jarenlang moet worden afgelost. En sinds een paar maanden weten ze ook nog eens zeker dat ze hiervoor niet op hulp van de medisch specialisten hoeven te rekenen. Die hebben immers bij monde van Marcel Daniels laten weten dat ze geen interesse hebben in het participatiemodel. Ze willen de vrijheid hebben om de zorg te leveren op de plaats waar de patiënt die nodig heeft, zonder gebonden te zijn aan een gebouw.
De druk van buitenaf om juist níet fors te investeren in ziekenhuisvoorzieningen neemt toe
Royal HaskoningDHV komt daarom nu met wat het zakmesvastgoed noemt: de ontwikkeling naar een multifunctioneel bedrijvenverzamelgebouw. Het ziet hiervoor twee strategieën. De ene is versneld afschrijven, goedkoper bouwen en gebouwen afstoten, de andere is aanpassen door leegstaande ruimten te verhuren aan instellingen of organisaties buiten de zorgsector. Opties die allebei haaks staan op de stelling die in de sector zelf nog steeds de overhand heeft, om de komende jaren juist fors te investeren in ziekenhuisvoorzieningen. De druk van buitenaf om dat níet te doen, wordt met de publicatie van dit rapport weer wat verder opgevoerd. VWS en de zorgverzekeraars zullen er met belangstelling kennis van nemen.
2 reacties
Is natuurlijk ook logisch. Vooral ziekenhuizen zijn enorm dure gebouwen. Deels omdat ze aan heel veel eisen moeten voldoen. Eisen die voor veel kleine zorghandelingen niet nodig zijn.
Daarnaast wordt een groot deel van een ziekenhuis alleen onder kantooruren gebruikt. Terwijl ook dat deel behoord tot de dure voorzieningen.
Vanuit modern flexibel facilitair beheer gezien is dit een archaïsche situatie.
Tel hierbij op de transitie van de tweedelijn naar de eerstelijn, ontwikkelingen van zbc’s en je snapt dat investeren in grote ziekenhuizen achterhaald is.
Blijft natuurlijk wel dat we ook in de toekomst nog (kleinere) topzieke huizen nodig hebben voor alle zorg die niet in de eerstelijn of in een zbc kan.
Maar dan moet je wel een visie hebben over hoe dat er uit gaat zien en waar je dan precies in wilt investeren…
Bas van Pelt
6 februari 2018 / 10:44Precies Bas, die visie, daar gaat het om. Daarom is het ook zo goed dat dit Delphi onderzoek er is gekomen, waarin mensen van diverse achtergronden zich over het onderwerp hebben gebogen. De discussie blijft al veel te lang hangen in “We moeten meer investeren” (van de ziekenhuizen) en “We moeten via hoofdlijnenakkoorden de groei beperken” (van VWS en zorgverzekeraars). Dat schiet niet op.
Frank van Wijck
6 februari 2018 / 10:50