Snijden in stenen

Royal HaskoningDHV publiceerde het rapport over haar zogeheten Delphi onderzoek, De transitie naar het zorglandschap van 2030. In de berichtgeving daarover staat deze bijzonder interessante passage: ‘In het Delphi onderzoek werd zelfs gesteld dat in 2030 het begrip zorgvastgoed niet eens meer bestaat. Als de integrale behoefte van de zorgconsument centraal staat en dus de behoefte aan eigen regie over gezondheid en over plaats en tijd van zorg, dan kan zorg immers overal plaatsvinden.’

Het is een passage die menig ziekenhuisbestuurder prikkende oksels zal bezorgen, omdat zij te kampen hebben met zorgvastgoed waarop doorgaans een forse hypotheek rust die nog jarenlang moet worden afgelost. En sinds een paar maanden weten ze ook nog eens zeker dat ze hiervoor niet op hulp van de medisch specialisten hoeven te rekenen. Die hebben immers bij monde van Marcel Daniels laten weten dat ze geen interesse hebben in het participatiemodel. Ze willen de vrijheid hebben om de zorg te leveren op de plaats waar de patiënt die nodig heeft, zonder gebonden te zijn aan een gebouw.

De druk van buitenaf om juist níet fors te investeren in ziekenhuisvoorzieningen neemt toe

Royal HaskoningDHV komt daarom nu met wat het zakmesvastgoed noemt: de ontwikkeling naar een multifunctioneel bedrijvenverzamelgebouw. Het ziet hiervoor twee strategieën. De ene is versneld afschrijven, goedkoper bouwen en gebouwen afstoten, de andere is aanpassen door leegstaande ruimten te verhuren aan instellingen of organisaties buiten de zorgsector. Opties die allebei haaks staan op de stelling die in de sector zelf nog steeds de overhand heeft, om de komende jaren juist fors te investeren in ziekenhuisvoorzieningen. De druk van buitenaf om dat níet te doen, wordt met de publicatie van dit rapport weer wat verder opgevoerd. VWS en de zorgverzekeraars zullen er met belangstelling kennis van nemen.

Delen