Sociaal rennen

Als u actief bent op social media kan het u bijna niet ontgaan zijn. Afgelopen weekend vond de 5de editie van de Socialrun plaats. Een monstertocht – estafetteloop  van 555 km in 48 uur rondom het IJsselmeer met één missie: het stigma rondom het hebben van een psychische aandoening helpen doorbreken.

Wil ik het hier over stigma hebben? Nee. Over de sportieve prestatie dan? Ook niet, al ben ik er – pfff – nu nog van aan het bijkomen. Waar ik het wel over wil hebben, is over (persoonlijk) leiderschap en de Nieuwe GGZ.

Aanstekelijke lach

Eerst maar even iets over leiderschap. Ik heb lang gedacht dat één iemand, en dan vooral zo iemand als ik, niet zo heel veel verschil kan maken. Daar moest je toch minstens uitzonderlijk getalenteerd voorzijn, dan wel over een natuurlijk charisma beschikken; twee zaken die mij wat minder toebedeeld zijn.

Daar ben ik van terugkomen. ‘So you think you’re too small to make a difference? Well,’ zegt de Dalai Lama: ‘try sleeping with a mosquito in your room.’ Stelt u zich eens voor dat één iemand, in dit geval sportleraar Frank Bonekamp, een jaar of zes geleden het idee kreeg om een sponsorloop ten bate van de GGZ te organiseren. Het enige wat hij op dat moment had was een bierviltje, een flinke dosis doorzettingsvermogen en een aanstekelijke lach. En nu?

Wat de Socialrun zo bijzonder maakt, is dat iedereen gelijkwaardig is

Dit jaar deden er maar liefst 800 mensen mee, verdeeld over 22 teams, die vanuit het hele land naar het start- en eindpunt Fort Vechten waren gekomen. Dat is toch Te Gek?! Mij inspireert het in ieder geval om me elke dag weer in te zetten voor datgene waar ik in geloof, en ik geloof in zorg verlenen vanuit compassie én in een Nieuwe GGZ.

Wat de Socialrun zo bijzonder maakt, is dat iedereen, van hoogleraar psychiatrie tot secretaresse, cliënt en ervaringswerker, werkelijk iedereen, gelijkwaardig is. Om een team draaiende te houden hebben we ook echt iedereen nodig. Er moet gerend worden, gereden worden, gegeten worden. Onder het lopen vinden de meest intieme gesprekken plaats, maar wie ‘helpt’ nou wie? Voor mij is dit al een Nieuwe GGZ.