Solidariteit en leefstijl

Soa Aids Nederland vraagt minister Bruno Bruins een noodregeling te treffen om PrEP beschikbaar te stellen voor alle mensen die nu op de wachtlijst staan voor dit middel voor preventie van hiv-infectie. En hiv-artsen gaan zelf zorgen dat PrEP beschikbaar komt voor mensen totdat de vergoeding ervoor geregeld is.

De social-mediareacties op dit nieuws zijn niet allemaal even genuanceerd. Deze bijvoorbeeld: ‘Waarom moet ik daaraan meebetalen als iemand zich prostitueert, PrEP zeker niet vergoeden’. Of deze: ‘Misschien kunnen de risicogroepen veilig seks hebben, of PrEP zelf betalen?’. Reacties die in de kern terug te voeren zijn tot twee begrippen die we in discussies over de zorg tegenwoordig vaak horen: solidariteit en leefstijl.

Hoeven we niet solidair te zijn met mensen die onveilige seks hebben?

Uit deze reacties valt te proeven dat we niet solidair hoeven te zijn met mensen die onveilige seks hebben. En dat we het recht hebben om een bepaalde leefstijl te eisen van mensen. Maar is onze solidariteit dan afhankelijk van leeftijd of seksuele voorkeur? Of zijn we ook niet solidair met kinderen die door wat deze huisarts ‘opvoedingsarmoede’ noemt onveilige seks hebben en vervolgens een kind krijgen? En vinden we dat mensen die door een verkeerde leefstijl type II diabetes krijgen ook maar zelf hun insuline moeten betalen?

Misschien hebben deze reacties te maken met het feit dat PrEP wordt gezien als een partydrug. Een totaal verkeerde perceptie, vindt internist-infectioloog Marc van der Valk. “Ondanks preventie komen er ieder jaar duizend nieuwe hiv-patiënten bij”, stelt hij. “En als je die groei – in ieder geval gedeeltelijk – kunt voorkomen, is dat van grote waarde.” Een zinvoller standpunt dan het beschikbaar stellen van PrEP koppelen aan solidariteits- en leefstijldiscussies. Laat hij die zonder zonde is…

Delen