Sri Lanka

Met mijn diploma amper een week op zak, stapte ik in het vliegtuig naar Sri Lanka. Al máánden keek ik uit naar deze reis. Hoewel ik al best wat verschillende culturen heb gezien, vond ik het begin best moeilijk. Ik moest enorm wennen. Ik was blank, overduidelijk Europees en had ook nog eens een blauw uniform aan dat erg afstak tegen de spierwitte pakjes van de lokale verpleegkundigen.

Patiënten konden me de eerste paar dagen alleen maar aanstaren en door de hitte en hoge luchtvochtigheid stond ik letterlijk en figuurlijk met het zweet op mijn voorhoofd te werken. Ook schrok ik van de werkomstandigheden. Neem bijvoorbeeld de infectiepreventie: patiënten met MRSA of andere zeer besmettelijke bacteriën lagen doodleuk tussen alle andere patiënten op de afdeling. En sommige afdelingen waren zo druk, dat meerdere patiënten met elkaar één bed moesten delen.

Ik hoop dat ik ook zo vindingrijk en flexibel kan zijn

Ik had vooraf geprobeerd me hierop voor te bereiden, maar vond dit toch heel moeilijk. Dit stond zo ver af van wat ik heb geleerd. Wel leerde ik hierdoor iets anders. Doordat ik in een omgeving kwam waar andere normen en waarden gelden en ik me moest aanpassen, ging ik heel anders naar het vakmanschap van mijn collega’s kijken. De verpleegkundigen daar hadden ontzettend veel kennis, maar waren door de omstandigheden niet in staat om die goed tot zijn recht te laten komen. Waar ik eerder dacht dat dit voortkwam uit onwetendheid, besefte ik dat ik ze dit niet kwalijk kon nemen. Ik hoop dat ik ook zo vindingrijk en flexibel kan zijn, als het hier even niet loopt zoals ik zou willen. Als ik zie dat wij ons soms druk maken over het vinden van het juiste formaat verband, denk ik vaak: het had ook anders gekund.