Stadszorg

Wat heeft stadsinrichting te maken met de zorg? Meer dan je op het eerste gezicht misschien zou verwachten, blijkt uit het nieuwsbericht op Zorgvisie over de toenemende onbereikbaarheid van Amsterdam voor zorgmedewerkers.

De combinatie van torenhoge parkeerkosten (in sommige stadsdelen al € 7,50 per uur) en het steeds autoluwer worden van de stad pakt ongelukkig uit voor zorgmedewerkers die snel van A naar B moeten kunnen komen, om te kunnen voldoen aan het werkschema van de werkgever.

Een typisch Amsterdams probleem? Dat is niet aannemelijk. Probeer maar eens snel een willekeurige stad te doorkruisen met de auto. Veel meer steden dan alleen Amsterdam proberen mensen naar het openbaar vervoer of de fiets te dirigeren door het gebruik van de auto ongemakkelijker te maken, middels hoge parkeerkosten en omleidingen die de rechte lijn van A naar B frustreren.

Probeer maar eens snel een willekeurige stad te doorkruisen met de auto

Dat zou niet zo erg zijn als daar optimale openbaar vervoersvoorzieningen en fietsroutes tegenover stonden. Maar het openbaar vervoer zal een zorgprofessional zelden zo efficiënt van de ene naar de andere cliënt brengen dat hij zijn werkschema succesvol kan afvinken. En er zijn maar weinig steden als Tilburg, waar de fietser al sinds de jaren zeventig via een slim uitgedachte fietsroute door de hele stad voorrang heeft.

Aanbieders van thuiszorg hebben dus een probleem in de steden. En met de overheidsdoelstelling om mensen ook met toenemende kwetsbaarheid zo lang mogelijk in de eigen omgeving te laten blijven wonen, wordt dat probleem – gelet op de toenemende vergrijzing – de komende jaren alleen maar groter. Houden gemeenten en stadsplanologen hier rekening mee?

Delen