Steek je kop maar in het zand

Is de keukentafeldiscussie over de betaalbaarheid van de zorg die Edith Schippers wil starten een waardevol signaal of een brevet van onvermogen? De eerste reacties op Zorgvisie en Skipr zijn duidelijk: weg met deze minister, met het hele zorgstelsel liefst. Maar zulke kort-door-de-bochtreacties vallen nauwelijks serieus te nemen. Niet willen nadenken over je eigen rol gaat uiteindelijk niet werken.

Het voorstel voor de keukentafeldiscussie dat Schippers nu doet, ligt rechtstreeks in het verlengde van het vorige week verschenen rapport Redzaam ouder van de Raad voor de Volksgezondheid & Zorg. Ook al zo’n voorstel – in dit geval om te sparen voor de zorg die je als oudere nodig hebt – dat tot fel negatieve reacties leidde. Hoe zong Robert Long dat ook al weer? O ja: “Steek je kop maar in het zand, dat is het beste want het loopt al aardig uit de hand.”

Toen ik in Nijmegen studeerde, kalkte een medestudent op de dag na landelijke verkiezingen op een muur: “En nu weer vier jaar je kop houden.” Het sarcasme spatte er vanaf. Maar dat was in de vroege jaren tachtig, toen studentenstad Nijmegen een links bolwerk was, toen het onderscheid tussen links en rechts de samenleving duidelijkheid bood en toen regeringen er vaker dan nu in slaagden vier jaar te blijven zitten en problemen op te lossen voor de burgers. In de gepolariseerde samenleving van nu zijn de problemen groter dan toen, is de linkse of rechtse Kamermeerderheid die oplossingen gemakkelijk maakt verdwenen en zijn de burgers veeleisender geworden. Niet meer dan redelijk dat de overheid tegenover die veeleisendheid nu ook meer eigen verantwoordelijkheid stelt. Edith Schippers geeft dus een waardevol signaal.