Substitutie, afschaling en status
Een interessante Twitterdiscussie gisterenochtend met Ab Klink (VGZ) naar aanleiding van mijn blog over de aandacht die Klink en Sonja Kersten in FD vroegen voor het verpleegkundigentekort. Klink viel over mijn gebruik van het woord ‘vanzelf’ in: ‘Substitutie van zorg leidt vanzelf tot substitutie van personeel.’ Hij had gelijk natuurlijk, het is geen vanzelfsprekendheid.
De bedoeling van substitutie is dat zorg verplaatst wordt, doorgaans hebben we het dan over verplaatsing van tweede naar eerste lijn. Het probleem hierbij is dat de aanbieder in de tweede lijn, het ziekenhuis, vaak niet bereid is het omzetverlies van de substitutie te accepteren. In plaats daarvan ontwikkelt het nieuw zorgaanbod dat niet per se zinvol is, maar dat wel geld in het laadje brengt. En waarvoor personeel nodig is. Als dit gebeurt, leidt de substitutie van zorg dus inderdaad niet tot substitutie van personeel. Integendeel, dan is personeel nodig bij de aanbieder waarnaar de zorg gesubstitueerd is én bij de aanbieder die de verloren omzet aanvult met nieuw zorgaanbod. En dan blijft dat probleem van het tekort aan verpleegkundigen natuurlijk volledig overeind.
Gelukkig gebeurt er inmiddels wel degelijk het nodige op het gebied van substitutie die wél hand in hand gaat met afschaling, stelde Klink, zowel in de ziekenhuiswereld als in de GGz. Dat is meer samenspel tussen zorgaanbieder en zorgverzekeraar dan afdwingen, stelde hij, “behoudens instellingen die na evidence dat het kan niet willen, die zijn er ook.” En die zijn niet het enige probleem in deze discussie, vulde medisch socioloog en verpleegkundige Hugo van der Wedden aan: “Zowel patiënten als personeel beschouwen het ziekenhuis als plek met de hoogste status. Diepgewortelde beleving.” Dat is inderdaad ook een probleem. Vraag maar aan de verpleeghuizen.
2 reacties
Charlie Brown heeft toch gezien dat er een Akkoord op Hoofdlijnen is gesloten en dat dat Akkoord onlangs is verlengd met 1 jaar. Met mede ondertekening door A Klink, VGZ topman.
Je moet dan wel heel intellectueel lenig zijn om te beperkingen van dit Akkoord niet te onderkennen: de substitutie van Tweede Lijn naar Eerste Lijn mag 75 miljoen kosten. Dat bedrag moet de Tweede Lijn afstaan aan de Eerste Lijn. Op een bedrag van 26 miljard met een toegestane netto groei van 1% per jaar.
En de Eerste Lijn mag er 75 miljoen bijkrijgen voor de moeite.
Als je er zelf een rem op zet en ook nog eens bovenop de handrem gaat zitten, dan is het niet zo vreemd dat de overheveling van Tweede Lijn naar Eerste Lijn geen succes wordt.
Maar Lucy is tevreden. Met MBH en MBI in de hand is onderhandelen wel zo makkelijk.
Edith get her Guns.
Dan kiezen de Polderaars in dit land voor het “burgemeester in oorlogstijd’ scenario; indikken en inschikken en overhevelen naar de burgers; die kunnen wel even wachten.
Afschaling? Is maar hoe je het aanvliegt, aanjaagt, in hun kracht zet, in de juiste scoop ziet en meer van dit jargon.
Bottom line: 75 miljoen euro mag de overheveling kosten en A Klink was daarbij!
Peanuts.
anh jansen
14 juli 2017 / 10:27Als ervaringsdeskundige op het vlak van substitutie weet ik ‘dat het helaas nog steeds zo is dat de praktijk vele malen weerbarstiger is dan de theorie’ en dat er nog veel water bij mij door de Maas moet vloeien voordat er ‘iets’ op dat vlak gebeurt…. Veel woorden, weinig wol, meer ‘stroop’ maar boeiend is het wel…
Jurrien Wind
14 juli 2017 / 14:43