Tandje erbij

Onze redactie heeft de laatste tijd wel wat weg van een zorginstelling. Meerdere redactieleden zijn om uiteenlopende redenen afwezig – ook de reden dat ik deze keer het woord tot u richt – en dus loopt de rest een paar stappen harder. Zo gaat dat in een team. U bent in de zorg niet anders gewend. Werk overnemen, vrije dagen schrappen, overuren maken, de bezetting rondkrijgen, desnoods zelf weer bijspringen; het is voor velen van u part of the job.

Vandaar de vergelijking. Tegelijkertijd realiseer ik me dat er aanzienlijke verschillen zijn, los van de inhoud van het werk. Journalisten hoeven niet voor dag en dauw de deur uit om op tijd te zijn voor de overdracht. Nee, wij zetten koffie, klappen onze laptop open en de werkdag begint. Over ons roept de minister niet dat we wel ‘een tandje kunnen bijzetten’ om de deadlines weg te werken. Wij hoeven geen rekening te houden met een preferentiebeleid, maar bepalen zelf wat we schrijven. Ons wordt niet meegedeeld dat we – in het kader van de Juiste Content op De Juiste Plek – ook wel een bijdrage kunnen leveren aan de Libelle en de Donald Duck. Wij hoeven niet te verantwoorden waarom het ene interview een halfuur en het andere twee uur duurt, en we worden niet geconfronteerd met een nieuwe toetredingswet zoals de Wtza, die tot nóg meer administratieve druk leidt. Er bestaat wel een Mediawet, maar die geeft zelfs Ongehoord Nederland toegang tot het omroepbestel.

‘Het grootste verschil is dat onafhankelijk journalisten altijd zélf in de lead zijn’

Onze lezers bellen ’s avonds laat niet het alarmnummer van VvAA omdat ze last hebben van een spelfout in Arts en Auto. Laat staan dat ze eisen dat ze onmiddellijk mogen langskomen om ons op die fout te wijzen. En als wij een fout maken – de kans daarop neemt wel toe bij een hoge werkdruk – hoeven we doorgaans niet te vrezen voor een claim of tuchtzaak.

Het grootste verschil is, denk ik, dat wij als journalistiek, onafhankelijk medium altijd zélf in de lead zijn. Dat zorgprofessionals dat door allerlei kaders, protocollen, registraties en regels vaak niet (kunnen) zijn, blijft onbegrijpelijk. Misschien moet de minister zelf hoognodig ‘een tandje bijzetten’ om daar verandering in te brengen, door nu eindelijk eens alle onzinnige bureaucratische drempels voor eens en altijd weg te werken.

Delen