Tegenstellingen

We leven in een onzekere tijd en het woord crisis is al vaak gevallen. Hoe we het aan den lijve ondervinden is wisselend. De een wordt erg bang van de oorlog in Oekraïne, de ander ziet het als een gebeuren op afstand. De een lijdt erg onder de gestegen energiekosten, de ander raakt het bijna niet. Sommigen hebben profijt van de gestegen huizenprijzen, anderen moeten gedwongen bij de ouders blijven wonen. En asielzoekers slapen soms zelfs buiten.

Deze periode kent veel tegenstellingen. Eerst hadden we veel werkloosheid, nu is personeel veelal niet te vinden. Verschillen tussen rijk en arm lijken groter te worden. Enige tijd terug was de NS trots te kunnen melden dat treinen om de 10 minuten vertrokken. Nu mag je blij zijn als je een plekje hebt in de te korte trein. Stoken met hout was uit den boze, inmiddels gaan de kachels en haarden weer aan.

Beslissingen vanuit de overheid lijken soms in strijd met de huidige werkelijkheid. Zoals het promoten van langer werken en gratis kinderopvang. Jonge ouders kunnen voor hun baby echter geen opvangplek vinden en mantelzorgers komen tijd en energie tekort.

‘Investeren in de eerste lijn wordt niet gevoeld’

Het belang van huisartsen wordt groot gevonden en ze moeten meer taken overnemen. Inmiddels lezen we berichten over mensen die geen huisarts kunnen vinden. Het woord transitie dat veel genoemd wordt in het zorgakkoord gaat uit van een sterke eerste lijn. Het tegenovergestelde lijkt het geval: paramedische zorg kampt met personeelstekorten en zeer lage tarieven. Dit is al langer bekend, maar de oplossingen willen maar niet komen. De eisen die aan het werk worden gesteld en de beloning die daar tegenover staat, maken dat veel personeel wegtrekt.

Zelf worstel ik ermee dat ik heel graag enthousiast wil vertellen over het geweldige vak dat ik uitoefen in de zorg, maar helaas vaker schrijf over waar ik mee worstel. De werkelijkheid is namelijk anders dan papier en afspraken doen geloven. Investeren in de eerste lijn wordt niet gevoeld. Hoe kunnen wij dan goede zorg blijven borgen en een goede werkgever zijn? Het contact met mensen groot en klein die je kunt helpen met je zorg is echter zo waardevol. Ook je rol als leidinggevende is bepalend. Ondersteuning voor wat er allemaal nodig is wordt echter zeer gemist. Het blijft dus van belang aan te kaarten wat voor verbeteringen er nodig zijn om ons werk te kunnen doen. Zodat we de zorg kunnen blijven leveren aan ieder die het nodig heeft.

Laten we daar geen tegenstellingen in creëren, voor wie wel en voor wie niet.

Delen