Transparantie

“Openbaar maken van het calamiteitenrapport zou te beschadigend zijn voor Tergooi”, stelt de advocaat van het ziekenhuis, in reactie op de eis hiertoe van de ouders van de in 2013 overleden baby Charlotte. Het is een verweer dat vragen oproept. Deels omdat het suggereert dat de informatie uit dit rapport dan wel heel erg vreselijk moet zijn. Deels ook omdat het voorbij gaat aan het feit dat wat we nu al weten beschadigend genoeg is voor het ziekenhuis. Hoeveel vreselijker dan het overlijden van een kind kan het nog worden?

Tot hoeveel extra schade kan openbaarmaking van het calamiteitenrapport nog leiden?

Een ziekenhuis schaadt zijn reputatie als vraagtekens te plaatsen zijn bij de manier waarop het zorg biedt. Het doet dit niet door daarover vervolgens transparant te zijn. Tot hoeveel extra schade kan openbaarmaking van het calamiteitenrapport dus nog leiden? Volgt die openbaarmaking niet, dan kan alleen het ziekenhuis zelf lessen trekken uit wat erin verwoord staat. Geschiedt die openbaarmaking wel, dan kunnen ook andere ziekenhuizen ervan leren. Maar een andere opmerking van de advocaat van Tergooi – “Er bestaat ook een risico dat ziekenhuizen minder gaan melden of slechts gedeeltelijk” – doet vermoeden dat ziekenhuizen op het gebied van lerende cultuur nog wel een verbeterslag te maken hebben.

Nu maar hopen dat ze dan tot die tijd in ieder geval niet gek staan te kijken als een politieke partij Kamervragen gaat stellen waarin termen als ‘strenger toezicht’ en ‘zwaardere maatregelen nemen’ de boventoon voeren.