Trappen voor het goede doel

Fietsliefhebbers combineren de uitdaging van een pittige fietstocht vaak met een goed doel. Of ze nu alleen gaan of samen met collega’s, zelf een route bedenken of aansluiten bij een georganiseerde tocht; ze fietsen heel wat geld bij elkaar.

Tekst: Andrea Linschoten | Beeld: Shutterstock

Aios gynaecologie Ciska Slaager (27) uit Rotterdam fietst in juni in zeven dagen 500 kilometer door Malawi. Daarmee haalt ze geld op voor Plan International Nederland, om de positie van meisjes in Malawi te verbeteren. De projecten richten zich op educatie en het tegengaan van kindhuwelijken en tienerzwangerschappen.

Vijf jaar geleden startte Slaager met fietsen: “Ik zocht een goede fietsuitdaging, die ik kon koppelen aan een goed doel. Hoe mooi ishet om je fysiek in te zetten terwijl dat ook nog iets voor een ander oplevert. Twee jaar geleden heb ik de Alpe d’Huzes gefietst en nu ga ik voor Plan naar Malawi.”

Ciska Slaager: “Ik realiseer me goed dat ik met één fietstocht niet de wereld kan verbeteren”

De sponsorfietstocht spreekt Slaager om verschillende redenen aan: “We bezoeken in Malawi de projecten van Plan. Op die manier zien we direct waar het geld naartoe gaat. Daarbij komt dat het voor mij een sportieve uitdaging is om in zeven dagen 500 kilometer te fietsen. Tot slot gaat het mij ook om de inhoud. Ik vind het schrijnend dat de plek waar je geboren wordt, bepaalt hoe je toekomst eruit zal zien. In Nederland hebben vrouwen en meisjes ook problemen, maar er is hier goede opvang. Plan ondersteunt in Malawi meisjes die daar een ondergeschikte positie hebben. Ze hebben minder toegang tot onderwijs, trouwen vaak voor hun 18e en krijgen veel kinderen. Er is veel armoede. Plan wil die cyclus doorbreken. ”

Ter voorbereiding op de tocht traint Slaager met de mededeelnemers op een hybride fiets, een combi tussen racefiets en mountainbike.  “Verder train ik op mijn racefiets en op de mountainbike van mijn vriend. We fietsen in Malawi de helft over asfalt en de helft over zandwegen, dus het gaat pittig worden.”

Slaager moet minimaal € 4.000 sponsorgeld inzamelen. Zij kiest ervoor om daarvan € 1.000 voor de ondersteuning van een gezin te bestempelen, de rest van het geld gaat naar de algemene doelen van de stichting. “Tijdens onze tocht ga ik dat gezin ook ontmoeten”, vertelt de aios. “Ik realiseer me goed dat ik met één fietstocht niet de wereld kan verbeteren, maar ik wil toch mijn steentje bijdragen.” malawi.cycleforplan.nl/actie/ciska-slaager

Interventiecardioloog Yolande Appelman (55), werkzaam in Amsterdam UMC, sluit ook aan bij een georganiseerde tocht. Ze fietst in juni met een team van cardiologen de zogenaamde Monstertocht om geld in te zamelen voor PLN, een erfelijke en dodelijke hartspierziekte waar nog geen behandeling voor is. De Styrkeprøven (krachtproef) is een tocht van 543 kilometer, van Trondheim naar Oslo. Deze tocht is een van de bekendste langeafstandstochten van Scandinavië en wordt georganiseerd rond 22 juni, wanneer het maar twee uur donker is.

Yolande Appelman: “Het gaat er vooral om veel trainingskilometers te maken”

Appelman noemt fietsen een uit de hand gelopen hobby. Jaarlijks fietst zij met een team cardiologen naar de stad waar het Europese cardiologencongres wordt gehouden. Zo fietste zij al eens naar Stockholm. Dit jaar fietst deze groep van Zuid-Frankrijk naar Parijs; dan hebben ze een mooie route en kunnen ze de Mont Ventoux nog even meepikken. Aan deze jaarlijkse fietstocht hangt steeds een ander goed doel. Nadat het team voor de Stichting PLN had gefietst, ontstond het idee om via deelname aan de Monstertocht meer geld voor PLN op te halen.

Appelman fietste deze Noorse tocht al eerder. “Na die eerste keer dacht ik, dat doe ik nooit meer. Het was afzien en het weer was verschrikkelijk. Maar dat gevoel slijt toch.” In de winter spint Appelman in de sportschool, maar zodra het langer licht is, traint ze buiten op haar racefiets. “Af en toe trainen we met de groep, doen we samen met een fietstocht mee. Het gaat er vooral om veel trainingskilometers te maken.”

Tijdens de tocht blijft het team bij elkaar. “Dat is voor de veiligheid en het is handig omdat we dan maar één volgauto nodig hebben.” Voor Appelman en haar man (ook cardioloog) is de Monstertocht meer dan een gewone (lange) fietstocht. “Het goede doel maakt het heel bijzonder. Door de voorbereidingen en sponsoractiviteiten leef je er echt naartoe. Het is mooi dat een groep, met ook jonge mensen, dit wil doen. De saamhorigheid is groot.” monstertocht.nl

Willemien Reinking-Jonxis (78) uit Zwolle heeft zelf een tocht uitgestippeld. Ze vertrekt in mei naar Tsjechië om 1300 kilometer van bron tot monding langs de rivier de Elbe te fietsen. Daarmee wil ze geld inzamelen voor Amref. “Ik vind mezelf helemaal niet sportief.”

Reinking, die in haar werkende leven de apotheek runde van haar man die apotheekhoudend huisarts was, leest in het decembernummer van Arts en Auto over het Amref-project om in Afrika nieuwe rituelen te ontwikkelen als alternatief voor meisjesbesnijdenis. Daarop besluit ze om haar laatste grote fietstocht aan dit goede doel te koppelen. “Ik fiets altijd lange afstanden, maar deed dat nog nooit voor een goed doel. Liever sta ik niet in de schijnwerpers, want het gaat niet om mij. Maar nu heiligt het doel de middelen. Ik draag graag mijn steentje bij aan het voorkomen van meisjesbesnijdenis.”

Willemien Reinking-Jonxis: “Ik vind mezelf helemaal niet sportief.”

Zeezeilen is altijd de grote passie geweest van Reinking en haar man. Na zijn overlijden zoekt ze een nieuwe hobby. “Ik vind mezelf helemaal niet sportief, hou ook niet van wandelen, maar fietsen doe ik wel graag.” Ondertussen heeft Reinking duizenden kilometers gefietst, sinds een paar jaar met elektrische ondersteuning.

Haar eerste tocht gaat naar Frankrijk en daarna heeft Reinking de smaak van de lange fietstochten te pakken. “Ik hou van alleen fietsen, lekker rustig. Ik ben niet snel bang, want dan moet je er niet aan beginnen. Op al mijn tochten ben ik maar één keer bang geweest, toen ik in Maagdenburg tussen skinheads terecht kwam.”

Bij Eric Schuijt van De Vakantiefietser in Amsterdam leert Reinking haar fiets repareren, zodat ze zich goed kan redden onderweg. “Binnenbanden, spaken, alles heb ik bij me. Ik ben te lui om een band te plakken, dan leg ik er een nieuwe binnenband in. Gelukkig heb ik tijdens al die tochten maar één keer een lekke band gehad. Dat was langs de Donau.”

De Vakantiefietser doet haar ook een goed fietsschema aan de hand: “Drie dagen fietsen,  een dag rust, vier dagen fietsen, een dag rust, vijf dagen fietsen, een dag rust. Ik heb nog nooit klachten gehad.” Op de rustdagen bezoekt ze een museum. “En ik handwerk dan. Ik heb altijd mijn borduurwerk bij me.”

De fietstas voorop noemt Reinking haar bureau. “Daar zit mijn mobiele telefoon in, mijn paspoort en mijn reservebril. Die tas neem ik mee, als ik mijn fiets ergens neerzet. Over de rest van mijn bagage, maak ik me niet druk.” vooramref.nl/actie/willemien-reinking-jonxis

Oogarts Hans Klaver (61) uit Aerdenhout fietst met beroepsgenoten verschillende tochten per jaar. Klaver is vanaf het begin lid van het Cyclo Ophthalmologisch Gezelschap (COG), een fietsclub van oogartsen en aios oogheelkunde. Elk jaar kiest het gezelschap een goed doel, meestal een project in een derdewereldland waar een van de leden bij betrokken is. Zo fietsten ze bijvoorbeeld voor een nieuwe autoclaaf voor oogartsen op de Kaapverdische Eilanden. Voorheen werd de fietsclub per gefietste kilometer gesponsord, tegenwoordig is er een vaste sponsor die de club elk seizoen met
€ 1.500 ondersteunt.

Hans Klaver (rechts achter, groene helm): “We fietsen cols die ook in de Tour de France zitten.”

Het gezelschap, bestaande uit zo’n dertig fietsers, rijdt van april tot september een aantal tochten, zowel op de racefiets als op de mountainbike. Klaver: “Meestal vertrekken we bij een van onze leden. We wonen verspreid, dus we fietsen in alle delen van het land. In de duinen, door Drenthe of rond de Lochemse berg. Voor Zuid-Limburg trekken we een weekend uit.” Ondertussen is het traditie geworden om één keer per jaar een week in het buitenland te fietsen. “In september gaan we naar de Franse Pyreneeën, waar we cols fietsen die ook in de Tour de France zitten.”

Het fietsgezelschap is al ruim vijfentwintig jaar bij elkaar. “We zijn echt een vriendenclub geworden. Maar nieuwe leden zijn van harte welkom. We kunnen wel wat verjonging gebruiken.” Het gezelschap bestaat niet alleen uit mannen. “Een van onze vrouwelijke leden fietst elke dag twintig kilometer van huis naar werk en weer terug. Zij is ons best getrainde lid.” oogartsenfietsen.nl

Delen